31
açık tribünde yerimi almıştım. yanımda pek sık beraber maça gitmediğimiz bir aradaş vardı. yenik olduğumuz anlarda bile inanılmaz rahattık. bütün stadyumda aynı hava vardı aslında. o kadar rahattık ki. ali sami yen'deki herkes sanırım yeneceğimizi biliyordu. nefis bir seyirci vardı nefis. oralık yıkılıyordu. hayatımda gittiğim en güzel maçtı diyebilirim. seyircinin ve takımın bize verdiği "biz bunları her türlü yeneceğiz" havası ile bağıra bağıra tezahüratımı yaptım, maçımı seyrettim. stressiz, mutlu. ve sonra ümit attı. yendik. tarif edilemez bir enerjiydi ali sami yendeki.ortalık yıkılıyordu. muhteşemdi. muhteşem.
ve sonra o büyük hikaye başladı...
ve sonra o büyük hikaye başladı...
