512
batı üstte izlemiştim maçı. en öndeydim. bir aile küçük kızlarını bana verip, abisi göremiyor buradan dediler. tabi çocuk yanımda demirlere tutunuyor, maçı izliyoruz. 1-1 oldu ve o sevinç ile çocuğu nereye savurdum bilmiyorum. tekrar bulduk falan gülüyoruz. yine yanımda tabii. 2. golü atınca yine bir kaybeder gibi olmuştuk kendimizi. çocuk yine kayıplarda o hengamede. müthiş bir akşamdı. çok inanmıştık. ilk golleri ofsayt idi. umarım futbol olarak tekrar o seviyeye çıkarız.
