10
galatasaray taraftarının stad önünde itilip kakıldığı, stada girmesinler diye trafiğin aktığı otoyola bile kovalandığı, ilçedeki neredeyse tüm yolların kapatıldığı, kulübün kendi görevlilerini bile içeri sokamadığı gün. ülkenin başka bir şehrinde ise beşiktaş kulübünün "misafir"leri polis eskortu ve minibüsler eşliğinde stada sokuldu. maçlar bitince gerek vodafone arena'da, gerek çarşı'da kitlesel kutlamalar yapıldı. üstelik bunları basın yayın organları da övgüyle bahsederek yayınladı.
benim açımdan da ilginç bir gün oldu. sabahtan akşama kadar yok youtube yok netflix diye vakit bir türlü geçmezken kardeşimden gelen "ameliyata alıyorlar beni" telefonu ile bir anda değişik bir havaya büründü. neyse ki çok erken gittiği için apandisti patlamadan ameliyata girdi çıktı da bunu atlatmış olduk.
ameliyat olmayı bekleyen bir kardeş, kısıtlamalardan dolayı yanına gidemedim, evde tek başına ekrana bakarak geçti doksan küsur dakika. başından sonuna kadar da 15 mayıs 2021 galatasaray yeni malatyaspor maçı açıktı, diğer kanallara gitmedim hiç. 11 mayıs 2021 sonrası bir anda kendimizi buralarda bulmuştuk ama göztepe puan almasa ibreyi döndüremeyeceğimiz daha maçlar başlamadan üç aşağı beş yukarı belliydi. ikinci yarıda lider konumuna geldiğimiz bir dönem oldu ama sonunda beşiktaş şampiyon oldu.
maçtan sonra da ameliyathaneden gelecek haberleri bekledim bir süre. sonra uykum iyice kaçtı, 2 gibi uyumuşum ama 6 gibi uyandım yine biyolojik saat sağolsun...
bundan 1-2 ay önce şampiyonluğa dair ümidimi kaybettiğim için çok da bir üzüntü yaşamadım açıkçası. son 3-4 gün tabi fırsat gelince yarı şaka yarı ciddi bir şampiyonluktan bahsettik durduk ama yapıp yapabileceğimiz o psikolojik baskıydı. o da koca bir sezon takımın yaşattığı hayal kırıklığının tazminatı gibi oldu.
şampiyonluk ihtimali olasılıktan ibaret olan takımları 30 sene 40 sene kovalayan çok taraftar var bu dünyada. bu sene de kahır çektik demek onlara haksızlık olur. ama şampiyonluğu çok isteyen bir takım ve hocaya karşı istemeyen bir takım ve hocayla işi son dakikaya kadar götürdük. son 3-4 maçtaki seriyle bunu almak ne kadar adilane olurdu, soru işareti...
bir tane kalp krizinden hayatını kaybeden taraftarımız var sanırım kuşadası eşrafından. onu da allah rahmet eylesin...
(bkz: muharrem günay)
benim açımdan da ilginç bir gün oldu. sabahtan akşama kadar yok youtube yok netflix diye vakit bir türlü geçmezken kardeşimden gelen "ameliyata alıyorlar beni" telefonu ile bir anda değişik bir havaya büründü. neyse ki çok erken gittiği için apandisti patlamadan ameliyata girdi çıktı da bunu atlatmış olduk.
ameliyat olmayı bekleyen bir kardeş, kısıtlamalardan dolayı yanına gidemedim, evde tek başına ekrana bakarak geçti doksan küsur dakika. başından sonuna kadar da 15 mayıs 2021 galatasaray yeni malatyaspor maçı açıktı, diğer kanallara gitmedim hiç. 11 mayıs 2021 sonrası bir anda kendimizi buralarda bulmuştuk ama göztepe puan almasa ibreyi döndüremeyeceğimiz daha maçlar başlamadan üç aşağı beş yukarı belliydi. ikinci yarıda lider konumuna geldiğimiz bir dönem oldu ama sonunda beşiktaş şampiyon oldu.
maçtan sonra da ameliyathaneden gelecek haberleri bekledim bir süre. sonra uykum iyice kaçtı, 2 gibi uyumuşum ama 6 gibi uyandım yine biyolojik saat sağolsun...
bundan 1-2 ay önce şampiyonluğa dair ümidimi kaybettiğim için çok da bir üzüntü yaşamadım açıkçası. son 3-4 gün tabi fırsat gelince yarı şaka yarı ciddi bir şampiyonluktan bahsettik durduk ama yapıp yapabileceğimiz o psikolojik baskıydı. o da koca bir sezon takımın yaşattığı hayal kırıklığının tazminatı gibi oldu.
şampiyonluk ihtimali olasılıktan ibaret olan takımları 30 sene 40 sene kovalayan çok taraftar var bu dünyada. bu sene de kahır çektik demek onlara haksızlık olur. ama şampiyonluğu çok isteyen bir takım ve hocaya karşı istemeyen bir takım ve hocayla işi son dakikaya kadar götürdük. son 3-4 maçtaki seriyle bunu almak ne kadar adilane olurdu, soru işareti...
bir tane kalp krizinden hayatını kaybeden taraftarımız var sanırım kuşadası eşrafından. onu da allah rahmet eylesin...
(bkz: muharrem günay)
