• 57
    en son 24 şubat 2019 galatasaray akhisarspor maçı'nda yaşadığım durum.

    geriden geldiğimiz, kaybetmeye tahammülümüzün olmadığı adeta ipin üstünde yürüdüğümüz bir dönemdi. yağmurlu bir havada, hafif bozuk bir zeminde oynanan ve şu tipik, maç öncesi rahat alacağımızı düşündüğüm ama kilidi bir türlü açamadığımız maçlardan birini oynuyorduk. sezonun geneline benzer bir şekilde, tam bitti artık olmuyor denildiği anda top bir anda kostas'ın önünde belirdi ve ustalık isteyen, soğukkanlı bir vuruşla maçı bitirdik. kostas golü attıktan sonra tüm takımı arkasına alıp, tribünleri aşağı indirip, eliyle 'gel gel' işareti yaparken ben de gözlerimi siliyordum. sezonun geri kalanında da takım müthiş bir karakter ortaya koyup şampiyon oldu.

    8 de kapanmıştı 18 de.

    benim bu entry'i yazdığım dönemde yine benzer bir şekilde geri düştüğümüz bir sezon yaşıyoruz.
    (bkz: süper lig 2020-2021 sezonu)

    umarım takım, galatasaray'a yakışan o karakteri bir kez daha ortaya koyar ve ben bir kez daha galatasaray için mutluluk gözyaşı dökerim. olmazsa da galatasaray'ın canı sağolsun. mutlu olmasa da o gözyaşını dökerim. sonuçta bu ne ilk olacak ne de son.
App Store'dan indirin Google Play'den alın