28
beşiktaş yöneticileri ve taraftarlarının dillerine pelesenk ettikleri, galatasaray’ın bazı şampiyonluklarının hakemler vs. yoluyla elde edildiği imasını içeren şerefli ikincilikler konusunda bir-iki cümle etmek istiyorum.
kanaatimce türkiye ligi kurulalı sadece bir sezon için geçerlidir şerefli ikincilik. o da 1985-1986 sezonudur.
nedenini şöyle açıklayayım:
o sezon türkiye liginde iki puanlık sistem geçerliydi ve galatasaray tek bir mağlubiyet bile almadan gol averajı ile ikinci olmuştu. teknik direktör j. derwall, yardımcısı mustafa denizli’ydi. türkiye’ye sisteme dayalı futbolu getiren teknik direktördür j.derwall. kadro da çok güçlüydü ama maalesef o yıllar semra özallı yıllardı ve açık-açık, gözümüze soka soka, göstere göstere ve de insafsızca şampiyonluğumuz engellenmişti. işte o sezon elde ettiğimiz ikincilik, türkiye lig tarihinin ilk ve tek şerefli ikinciliğidir. çünkü o sezon bugünkü gibi galibiyete üç değil iki puan beraberliğe bir puan veriliyordu.
peki o sezon kim şampiyon olmuştu? tabiki şerefli ikinciliği dillerine pelesenk eden beşiktaş. atalarımızın bir sözü vardır. derler ki; kim neyle övünür, ondan mahrum gömülür. şimdi de, şerefli ikincilikleriyle övenenler, şereflerinden yoksun gömülürler.
aslında bu şerefli ikincilik sözleri, kazanılan birinciliklere de pislik atma amacı taşır. hukukta, bir cümlenin, bir yasa hükmünün mevhumu muhalifi ilkesi vardır. örneğin “bir kişi, on sekiz yaşını doldurduğunda reşit olur” cümlesinin mevhumu muhalifi “kişi on sekiz yaşını doldurmadan önce reşit değildir ve rüştünü ispat etmediğinden fiil ehliyeti yoktur. örneğin bir dava açamaz, aleyhine dava açılamaz. (istisnalar hariç) bu durum sosyokültürel hayatta da aynen geçerlidir.
fazla uzatmayayım; taraflı hakemler, şike, teşvik her şey olmuştur bu ülkede ama kazandığı şampiyonlukları anasının ak sütü kadar helaldir galatasaray’ın. yıllarca uğradığı haksızlıklara rağmen, ondört yıl şampiyonluk hasreti çekmesine rağmen, çıkıp bir kez bile başka takımların şampiyonluklarına gölge düşürmeyen, pislik atmayan galatasaray yönetimini ve taraftarını kutluyor, şerefli ikincilik masalları ile beyinleri yakanları kınıyorum.
kanaatimce türkiye ligi kurulalı sadece bir sezon için geçerlidir şerefli ikincilik. o da 1985-1986 sezonudur.
nedenini şöyle açıklayayım:
o sezon türkiye liginde iki puanlık sistem geçerliydi ve galatasaray tek bir mağlubiyet bile almadan gol averajı ile ikinci olmuştu. teknik direktör j. derwall, yardımcısı mustafa denizli’ydi. türkiye’ye sisteme dayalı futbolu getiren teknik direktördür j.derwall. kadro da çok güçlüydü ama maalesef o yıllar semra özallı yıllardı ve açık-açık, gözümüze soka soka, göstere göstere ve de insafsızca şampiyonluğumuz engellenmişti. işte o sezon elde ettiğimiz ikincilik, türkiye lig tarihinin ilk ve tek şerefli ikinciliğidir. çünkü o sezon bugünkü gibi galibiyete üç değil iki puan beraberliğe bir puan veriliyordu.
peki o sezon kim şampiyon olmuştu? tabiki şerefli ikinciliği dillerine pelesenk eden beşiktaş. atalarımızın bir sözü vardır. derler ki; kim neyle övünür, ondan mahrum gömülür. şimdi de, şerefli ikincilikleriyle övenenler, şereflerinden yoksun gömülürler.
aslında bu şerefli ikincilik sözleri, kazanılan birinciliklere de pislik atma amacı taşır. hukukta, bir cümlenin, bir yasa hükmünün mevhumu muhalifi ilkesi vardır. örneğin “bir kişi, on sekiz yaşını doldurduğunda reşit olur” cümlesinin mevhumu muhalifi “kişi on sekiz yaşını doldurmadan önce reşit değildir ve rüştünü ispat etmediğinden fiil ehliyeti yoktur. örneğin bir dava açamaz, aleyhine dava açılamaz. (istisnalar hariç) bu durum sosyokültürel hayatta da aynen geçerlidir.
fazla uzatmayayım; taraflı hakemler, şike, teşvik her şey olmuştur bu ülkede ama kazandığı şampiyonlukları anasının ak sütü kadar helaldir galatasaray’ın. yıllarca uğradığı haksızlıklara rağmen, ondört yıl şampiyonluk hasreti çekmesine rağmen, çıkıp bir kez bile başka takımların şampiyonluklarına gölge düşürmeyen, pislik atmayan galatasaray yönetimini ve taraftarını kutluyor, şerefli ikincilik masalları ile beyinleri yakanları kınıyorum.
