#defolemre

en büyük başarılarını en nefret edildiği kulüpte yaşamış bir adam için açılmış hashtagdir. işte bu yüzden önceden beşiktaş ya da fenerbahçe’de oynamış bir adamı galatasaray’da görmeyi asla içime sindiremiyorum. istisnalar yok mu? tabii ki var ama bu tarz bir transfer yaptığımızda ister istemez kafamda bir soru işareti oluşuyor. sanırsam bu istisnaları ayrı ayrı sebeplerle görmezden gelebiliyorum. ilk sebebe bakarsak büyük bir başarı yaşamamaları lazım rakibimizde. (sergen hariç... sergen benim galatasaray’a dair ilk anılarımda var) ikinci sebebe bakarsak efsanevi bir anımızın içinde yer almalılar. (tomas, emre aşık) son sebebe gelirsek de bir şekilde burada armaya ait olduklarını kanıtlamalılar. (colin kazım’ın fener’e attığı gol ve sonrasındaki gol sevinci) babel’de bunlardan hiçbirini göremedim, sessiz bir adam olsa da gökhan zan’a asla tam anlamıyla bir sempati besleyemedim, keza servet çetin ise antipatiğin sözlük karşılığıdır.

edit: ayhan’ı unutuyordum az kalsa. ayhan akman kırmızı çizgimdir, beşiktaş’tan gelmiş olmasına rağmen sanki en başından beri bizde oynuyormuş gibi hatırlarım. emre aşık ve ayhan aynı kontenjandan sanırım. :d