• 37
    kendi halimde bir galatasaray taraftarıyım. ultraslan'ın yapısını ve ideolojisini desteklemem. bir çok ölüm haberi görüyoruz gün içinde, çoğundan etkilenmem; çünkü insanlarla genel olarak duygudaşlığım zayıftır. fakat gece ilk kez twitter'da ismini duymamla, fotoğraflarını görmemle sanki çocukluğumda mahallemde bana abilik yapmış biriymişçesine karanlık çöktü içime. ardından geri döndüğünü ögrenip sevinsem de ne yazık ki kendisini fiziksel olarak artık tribünlerde göremeyeceğiz.

    işte futbol böyle bir şey. en asosyal, antisosyal, mizantrop insanı bile hiç tanımadığı birine kardeş kadar yakınlaştırabiliyor. hiç tanımadığın, belki hayatında bir daha hiç görmeyeceğin birine, atılan bir gol anında belki bir çoğumuzun aşkta bile bulamayacağı mutlak iletişimi, aidiyeti ve sarılmayı hissettirebiliyor.

    belki bir yerlerde hissediyorsundur bizi. tribünler yeniden dolacak, biz o hayale ulaşacağız bir gün, yeniden avrupa'da zirveye koşacağız. tek tek duyamayacağız sen ve senin gibi göç etmiş renktaşları, yoksunuz sanacağız belki bu yüzden; ama sesiniz sesimize karışmış olduğundan yaşayacağız bu yanılgıyı muhtemelen.

    her neye inanıyorduysan, onun cenneti olsun mekanın ulaş abi.
App Store'dan indirin Google Play'den alın