777
bazen insanların futbola bakış açısını gördüğümde nutkum tutuluyor. o da oyuncu mu, bu çöp, şu ptt topçusu, ne ararsan var. güzel kardeşim, bugün başta ronaldo, messi, lewandowski ve yanına koyabileceğin 10 bilemedin 15 özel futbolcu haricinde her oyuncu bulunduğu yerin kalıbını alır bir ölçüde. eğer ki bir oyuncu çok özel bir futbolcu değilse takımla birlikte büyür veya küçülür. hemen hemen her oyuncunun potansiyelini ortaya çıkaran oynadığı takım ve/veya birlikte çalıştığı teknik direktör hatta bazı eğitici futbolculardır. futbol tarihi, 27 den sonra elit olan isimlerle doludur. bu, oyuncunun azmi, profesyonelliği ile ilintili olduğu kadar doğru zamanda, doğru yerde olduğuyla da alakalıdır. bugün herkesin konuştuğu atalanta'nın en büyük iki yıldızı ilicic ve papu gomez, atalanta'nın doğru yapılanması ve gasperrini'nin sihirli dokunuşlarından nasibini almamış olsalardı iki üç sezon öncesinde, yolları türkiye'ye, hatta arap yarımadası na bile düşmüş olabilirdi. dört beş yıl önce, immobile konuşuluyordu bizim için ve gerçekten de böyle bir imkan vardı. ve o gün, bu transfere burun kıvıran pek çok kişi tanıyorum. ama doğru takımla, doğru teknik direktörle, iyi bir yapının içinde yer aldığınızda real madrid bile olsanız bugün immobile'yi oradan çekip almak hiç kolay olmaz. enes ünal başarılı olur, olmaz bunu bilemem. kimse de bilemez. ama futbol tek bir veri üzerinden yorumlanacak kadar sığ bir mesele değil.
