1
uzun yıllar boyunca türk futbolseverlerin gözünü kanattıktan sonra, yabancı sınırının kalkması ile beraber büyük oranda tarihe karışan, artık çoğunlukla yedek kulübelerinde rastlanan bir zulüm türü.
bu futbolcular bir zulüm türüdür çünkü bir faydalı hareket yaptıysa peşinden mutlaka aptalca bir iş yaparak pozisyonu batıran, süratli olsa güçlü olmayan, güçlü olsa teknik olmayan, teknik olsa beyni olmayan, beyni olsa hızı olmayan bir hücum(?) oyuncusu, maalesef izleyenler için zulümden başka bir şey değildir. yasin öztekin, volkan şen, alper potuk, erkan zengin, sinan gümüş, yusuf erdoğan, olcay şahan, özer hurmacı, sefa yılmaz... ortalama bir türk futbolseverinin psikolojisi bu adamları izleye izleye bozulmuş, en güzel anıları hep bu adamlar yüzünden mahvolmuş, en büyük ümitleri hep bu hangi günahın bedeli olduğu bilinmeyen adamlar tarafından yok edilmiştir.
şimdi odamın kapısı açılsa ve içeri cengiz ünder girse, "ulan benim sayemde en azından milli takımda adam gibi kanat oyuncusu izleme şerefine eriştiniz, öp bakayım abinin elini" dese saçıma ak düşmüş halimle ikiletmeden elini öperim. çünkü resmen kanayan bir yarayı tek başına tedavi etti çocuk. öyle ki 2020 senesinde cengiz sakatlandığı zaman milli takımda kanatta oynatacak doğru dürüst bir oyuncu bile koyamıyoruz, mecburen cenk'i irfancan'ı kanada çekiyoruz. 80 milyon türk vatandaşı ve 10 küsür milyon gurbetçiden çıkan tek kanat oyuncusu cengiz ünder çünkü. ikinci bir adam yok. şaka gibi ama değil.
nasıl bir zulümdür bu, kimin türk futbolu üzerindeki bedduasıdır anlamak mümkün değil. bu laneti kıran ikinci oyuncu olması için umutlarımız emre kılınç'ta, ondan da iş çıkmazsa cengiz ünder'in çocuk yapmasını bekleyeceğiz mecburen.
bu futbolcular bir zulüm türüdür çünkü bir faydalı hareket yaptıysa peşinden mutlaka aptalca bir iş yaparak pozisyonu batıran, süratli olsa güçlü olmayan, güçlü olsa teknik olmayan, teknik olsa beyni olmayan, beyni olsa hızı olmayan bir hücum(?) oyuncusu, maalesef izleyenler için zulümden başka bir şey değildir. yasin öztekin, volkan şen, alper potuk, erkan zengin, sinan gümüş, yusuf erdoğan, olcay şahan, özer hurmacı, sefa yılmaz... ortalama bir türk futbolseverinin psikolojisi bu adamları izleye izleye bozulmuş, en güzel anıları hep bu adamlar yüzünden mahvolmuş, en büyük ümitleri hep bu hangi günahın bedeli olduğu bilinmeyen adamlar tarafından yok edilmiştir.
şimdi odamın kapısı açılsa ve içeri cengiz ünder girse, "ulan benim sayemde en azından milli takımda adam gibi kanat oyuncusu izleme şerefine eriştiniz, öp bakayım abinin elini" dese saçıma ak düşmüş halimle ikiletmeden elini öperim. çünkü resmen kanayan bir yarayı tek başına tedavi etti çocuk. öyle ki 2020 senesinde cengiz sakatlandığı zaman milli takımda kanatta oynatacak doğru dürüst bir oyuncu bile koyamıyoruz, mecburen cenk'i irfancan'ı kanada çekiyoruz. 80 milyon türk vatandaşı ve 10 küsür milyon gurbetçiden çıkan tek kanat oyuncusu cengiz ünder çünkü. ikinci bir adam yok. şaka gibi ama değil.
nasıl bir zulümdür bu, kimin türk futbolu üzerindeki bedduasıdır anlamak mümkün değil. bu laneti kıran ikinci oyuncu olması için umutlarımız emre kılınç'ta, ondan da iş çıkmazsa cengiz ünder'in çocuk yapmasını bekleyeceğiz mecburen.
