• 210
    müzemizde bir adet olan mükemmel kupa.
    bu kupayı aldığımızda ben altı yaşındaydım. doğru düzgün anlamıyorum böyle rahmetli babam ile annem seviniyorlar manyak gibi, ki babam koyu fenerlidir. ama nasıl seviniyorlar. neyse final maçı falan diye konuşuyorlar evde. bizi de oturtturdular tv'nin karşısına. nasıl heyecanlıyım. popescu'nun o son penaltısında yerlerde yuvarlanıyorduk. (bkz: swh)

    sonra galatasaray futbol takımı kupayla gezintiye çıktığında bizim evin olduğu caddenin önünden de geçti. ben o sırada merdivenden düştüm. canım yandı diye ağlıyordum. emre belözoğlu dışında hiç futbolcuyu görememiştim.
App Store'dan indirin Google Play'den alın