40
o zamanlar 7 yaşındayım. maç çarşamba günü saat 13:00'de oynanmıştı ama neden gündüz vakti başlamıştı onu hatırlamıyorum. sanırım öğlenciydim ve okul bahçesinde tenefüste miyim törende miyim bilmiyorum ama etrafımda bir kalabalık olduğunu hatırlıyorum hayal meyal. aklım maçta ama nasıl takip edeceğiz, o zaman ne cep telefonu ne walkman falan hak getire tabi müdürün odasına girip hoca maç kaç kaç deme durumlarıda yok. velhasıl kelam o bahçede birinden uğur gol atmış galatasaray öndeymiş gibi bir şeyler duydum. sonuçta bir de avrupa maçı ve frankfurt sanırım son almanya şampiyonuydu (yanlışım varsa düzeltirsiniz). hani çocuk mutluluğu vardır ya küçükken yaşadığın anlar vardır 72 yaşına gelsen de onlar unutulmazlar çok temiz çok saf mutluluklardır çünkü, tam olarak içimin kıpır kıpır olduğunu mutluluktan delirdiğimi bir an önce eve gidip maçla ilgili bir şeyler görmeyi istediğimi hatırlıyorum. bazı parçaları eksik net hatırlanmayan güzel rüyalar gibi canlanıyor zihnimde şu an anlatmaya çalışırken. heralde o yaşlarımda yaşadığım en güzel anılardan biridir bu maç ve yaşanacak en güzel anıların da habercisidir.
