ryan babel

videolarını izlerken kendimi gülümsemekten alamıyorum. naga'nın sempatikliği ve aralarındaki kalite geyiği, marcao'nun biraz pimp halleri, mariano'nun ailenin eniştesi tavrını, donk'un batmanvari coolluğunu, yerde sakatlığı ve tedavisi devam ederken çok kibar şekilde dönüp teşekkür eden beyefendi muslera'yı, emre mor'un lisenin ilk günü en önde oturan ama içindeki piçlik gözlerinden okunan çekingen hallerini görmekten büyük keyif alıyorum.

umarım daha iyilerini, daha sıkı fıkı hallerini görmeye devam ederiz.