185
rahmetli cruyff bi yerlerden izliyorsa gözleri dolmuştur herhalde. nazar deymemesi için hakkında hiç entry girmedim ama tutamıyorum kendimi. bu sene galatasaray ile beraber tüm şampiyonlar ligi maçlarını (ön elemeler dahil) izlediğim tek takım ajax. 2018-2019 sezonu futbolu dendiği zaman aklıma ilk gelecek takım. keşke hollanda ligini verse de televizyon izlesem ama o yok işte. izlerken bana çok farklı duygular da yaşatıyor tabi.
bu klasik bir "keşke galatasaray da ajax modeli uygulasa" hayıflanması değildir. türkiye'de hiçbir takım ajax olamaz olmamalı da. ajax futbolcularının aldığı eğitim, bulunduğu kültür ve dinamikler, içinde bulunduğu toplum bizden farklı. bizim kültürümüz kötü demiyorum kesinlikle, farklı diyorum ve futbol izleyicileri bunu her zaman unutuyor. bir futbol kültürü asla içinde bulunduğu sosyokültürel etmenlerden bağımsız değildir ancak gelişim ve devinim esastır.
bir türk takmının "türk futbol kültürü" olmalıdır. 96-00 galatasaray'ı bu ülkedeki en başarılı türk futbol kültürü ürünü olmuştur. bunu başarırken de üst seviye liglerde tutunamamış, bir kenara atılmış, artık futbolu bitirme noktasına gelmiş yıldızlar ile değil; emreler, okanlar, hakan şükürler, bülentlere 3 büyük yıldız olan hagi, taffarel ve popescu'yu eklemiştir. yanı sırf altyapı romantizmi de değil sırf yabancı alalım gafleti de değil. kısa bir döneme etki koyan 11-13 galatasaray'ı da böyledir. selçuk, emre, semih, engin gibi alt yapsını türkiye'de almış oyunculara elmander ve melo gibi savaşçılar sneijder, muslera gibi yıldızlar eklemiştir. yukarıdaki etkinin belki daha üstüne çıkabilecekken malum olaylar, aptalca harcamalar ve sonucunda istikrarsız ve başarısız bir takım ortaya çıkmıştır.
elbette ki türk eğitim sistemi, altyapı eğitimi, insani eğitim bizde çok defolu ancak yetiştiremiyor değiliz. yukarıdaki 2 örnekten çok daha fazla takım sayarım ancak yazının ana konudan çok uzaklaşmamasını istiyorum. türk futbol tarihinde avrupai başarı elde eden her takım yukarıda bahsettiğim emsal gibi başarılı olmuştur.
galatasaray bundan birkaç yıl sonra başarılı olacaksa yine böyle olacaktır, aksi iddia edilemez. omurganın yunuslardan, atalaylardan, receplerden, farklı altyapılardan kazanılmış iyi türk futbolculardan oluşup yanına tecrübeli ve büyük 2-3 ismi monte ederek gelecektir. tabi bu süreç hem sabır hem zaman gerektirir. bizim futbol kültürümüz oyuncu yetiştiremiyor değil acaba sabır ve zaman yetiştirebiliyor mu?
bu klasik bir "keşke galatasaray da ajax modeli uygulasa" hayıflanması değildir. türkiye'de hiçbir takım ajax olamaz olmamalı da. ajax futbolcularının aldığı eğitim, bulunduğu kültür ve dinamikler, içinde bulunduğu toplum bizden farklı. bizim kültürümüz kötü demiyorum kesinlikle, farklı diyorum ve futbol izleyicileri bunu her zaman unutuyor. bir futbol kültürü asla içinde bulunduğu sosyokültürel etmenlerden bağımsız değildir ancak gelişim ve devinim esastır.
bir türk takmının "türk futbol kültürü" olmalıdır. 96-00 galatasaray'ı bu ülkedeki en başarılı türk futbol kültürü ürünü olmuştur. bunu başarırken de üst seviye liglerde tutunamamış, bir kenara atılmış, artık futbolu bitirme noktasına gelmiş yıldızlar ile değil; emreler, okanlar, hakan şükürler, bülentlere 3 büyük yıldız olan hagi, taffarel ve popescu'yu eklemiştir. yanı sırf altyapı romantizmi de değil sırf yabancı alalım gafleti de değil. kısa bir döneme etki koyan 11-13 galatasaray'ı da böyledir. selçuk, emre, semih, engin gibi alt yapsını türkiye'de almış oyunculara elmander ve melo gibi savaşçılar sneijder, muslera gibi yıldızlar eklemiştir. yukarıdaki etkinin belki daha üstüne çıkabilecekken malum olaylar, aptalca harcamalar ve sonucunda istikrarsız ve başarısız bir takım ortaya çıkmıştır.
elbette ki türk eğitim sistemi, altyapı eğitimi, insani eğitim bizde çok defolu ancak yetiştiremiyor değiliz. yukarıdaki 2 örnekten çok daha fazla takım sayarım ancak yazının ana konudan çok uzaklaşmamasını istiyorum. türk futbol tarihinde avrupai başarı elde eden her takım yukarıda bahsettiğim emsal gibi başarılı olmuştur.
galatasaray bundan birkaç yıl sonra başarılı olacaksa yine böyle olacaktır, aksi iddia edilemez. omurganın yunuslardan, atalaylardan, receplerden, farklı altyapılardan kazanılmış iyi türk futbolculardan oluşup yanına tecrübeli ve büyük 2-3 ismi monte ederek gelecektir. tabi bu süreç hem sabır hem zaman gerektirir. bizim futbol kültürümüz oyuncu yetiştiremiyor değil acaba sabır ve zaman yetiştirebiliyor mu?
