7
en ufak bir merhabamız olmamasına rağmen resmini görünce hayal meyal hatırladım önce. haberi forumlardan alır almaz canım yanmıştı zaten biraz, ismen bilmesem de iki sene izmir'deki en abuk sabuk maçlarımıza bile birlikte gittiğimiz insanlardan biriydi. hepsinden önce gencecik bir candı. pınar karşıyaka deplasmanlarının tek alternatifiydi alsancak'taki otobüslere bindirilip eskortla gitmek, otobüslere yetişmeye çalışırken bulmuş onu o kader, belki de armayı sahada destekleyecek olmanın heyecanıyla dikkatsizce attı kendini yola; bilemiyorum orasını pek... sonuçta dönemeyeceği bir yere gitti. aynı şeyleri düşündürttü ondan öncekiler gibi. ilk değildi, tıpkı son olmayacağı gibi...
