saldırın saldırın saldırın bu taraftar için saldırın

doksanlı yılların tek tip kıyafetsiz, atkısız, isimsiz kapalısının transa geçip dakikalarca söyleyebildiği, ısrar ettikçe takımı en azından rakip kale önüne itebildiği bir acayip nörotoksik hadise. eskiden 15-20 dakika aynı tezahüratı durmadan ve tempo düşürmeden söylemek tribünler arası garip yarışlardan biriydi. tıpkı maça gidip gelmeye yeni başlayan çocukların ertesi gün sesi çıkmayacak hale gelmeyi marifet sanmalarıyla aynı hissiyatı taşırdı bu garip hırs...

şimdilerde sadece sözleri söyleniyor arena'da, o ruh ise çok uzaklarda...