11
18 eylül 2018 galatasaray lokomotiv moskova maçından sonra yaşadığım durumdur. sabah uyandım ve işe gidene kadar konuşacak kimse olmadığı için '' lan aceba dünkü hayvanca bağırmamdan sonra bugün sesim nasıldır '' düşüncesi kafamdaydı. dün ilk goldeki sevincim bile normal bir insanın sesini kısmaya yeter de artardı ama allah'tan yıllardır tribündeyim ve sesim bir yerden sonra kısılmıyor. işe geldiğimde iş yerinde ilk gördüğüm kişiye günaydın deyip dememe konusunda tereddüt yaşadım ama çok şükür ki her şey normaldi *
