31 ekim 1996 paris saint germain galatasaray maçı

dely valdes denen insan azmanının beni ağlattığı maçtır. unutamadığım bir diğer akşamdı bu maç akşamı. galatasaray'ı bıraksam mı diye düşünmüştüm bir haftalığına beşiktaşlı olmayı bile düşünmüştüm. kabus gibi bir maçtı. kahrolmuştum. o kara adam gol atıp atıp sırıtıyordu, babam da yeter artık sevinme falan gibisinden isyan ediyordu. ben de bize gıcıklık yaptığını düşünmüştüm dely valdes'in. yedi yaşındaydım ama az daha bu yenilgiyi kaldıramayacaktım. hayat çok acımasız, bir an sinirden bana neler düşündürtmüştü. itiraf sayfasına falan mı yazsaydım bilmiyorum ama aklımdan bir haftalığına başka bir takımı tutmayı geçirmeme sebep olan bu maçı hiç unutamadım. ve o kara belayı. ilk kara bela dely valdes'ti.
ikincisi için de (bkz: patrick kluivert)
özür dilerim galatasaray'ım. ama çok küçüktüm. sadece aklımdan geçiverdi sonra gitti.