103
tüm taraftarlarımızın aşırı rahatlığının beni gerim gerim gerdiği maçtır. her maça temkinli yaklaşmayı seven bir insanım, büyük konuşmayı sevmiyorum. içten içe inansam da kazanacağımıza, kendimi ikna edemiyorum bir türlü. kafam da oynuyorum gol pozisyonu üretemiyorum. rakip hücumlarında sanki sürekli savunmamız bir hata yapacakmış gibi hissediyorum. neden böyle oldum sözlük, trabzon u, başakşehir i yeneceğimizden emindim ama bu maça kendimi ikna edemedim bir türlü. içimdeki bu garip hissi hayra yormaya çalışıyorum umarım da en hayırlı sonucu alırız. bir de bu kadar karamsarlık yaşadığım bir kaç okul turnuvası, halı saha maçım falan olmuştu. kariyerimin en iyi futbollarını o maçlarda oynadım hep, beni ayakta tutan ve bu hafta boyunca ayakta tutacak tek şey bu sanırım. *
