193
çok önemli bir olay olmayabilirdi. nihayetinde bir şampiyonluk maçina kaldi is ve sahada alinabilecek uc sonuçtan ikisi bizi şampiyon yapacakti. nihayetinde de hakkimiz olan sampiyonlugu kazandik. iki kutlama, bir kupa kaldırma, biraz rerere rarara ile donup gelecekti takimimiz. tabii burada hesabi bozan fenerbahçe’nin kulüp kulturu oldu; mağlubiyeti hazmedemeyen, kaybeden olmamak için pervasızca sike yapan, kaybettiği basketbol sampiyonlugu sonrasi rakip oyunculara saldıran, hakem masalarini tekmeleyen, kendi tesislerinde efsane kaptani rustu’yu serserilere dövdürten bir mafyatik yapi olan fenerbahçe, kendisine yakisani yapti ve 2010’da olduğu gibi stadi yakarken, isiklari sondurup, çimleri sulamaya basladi. çocuk gibi davrandılar demek isterdim ama çocuk böyle yapmaz. mizikcilik yapar. vandallik değil. bunlar vandallik yapti ama iste belki de bu yüzden daha da unutulmaz bir olay haline getirdi kadikoy’de kalkan o kupayi.
bir gun birileri yine ezeli rakibinin sahasinda şampiyonluk maçina çikip, kazanabilir kupayi. fakat asla 12 mayis 2012 gecesi yaşananlar bir daha yaşanamaz.
bir gun birileri yine ezeli rakibinin sahasinda şampiyonluk maçina çikip, kazanabilir kupayi. fakat asla 12 mayis 2012 gecesi yaşananlar bir daha yaşanamaz.
