50
eric gerets'in sihrine sahne olan sezon. 2012 sezonunu saymazsak, galatasaray'dan son 15 yılda en zevk aldığım sezon bu oldu. 15 yaşında, evimin yakınlığını kullanarak bütün iç saha maçlarına gittim. ali sami yen'deki trabzonspor maçında yediğim yağmuru bugün bile unutmam. son dakikalarda kazandığımız erciyesspor maçında, üçüncü golden sonra bilmediğim birinin beni neredeyse yeni açık üst'ten aşağı atmasını bile birkaç dakika sonra anlayabilmiştim. tromsö faciasıyla sezon başında bizi çok üzmüşlerdi ama o sezon oynanan futbolun tadı hala damağımdadır. ligdeki anadolu takımlarını buldozer gibi ezip geçiyorduk ki, fenerbahçe'ye iki maçı da kaybetmemize rağmen 83 puanla ancak böyle şampiyon olabilirdik. forvetlerimiz harikaydı ama orta sahasını saidou'nun tuttuğu, beklerde cihan ve orhan'ın olduğu bir takımla bile o harika futbolu izlemiştik. o yüzden eldeki malzeme kötü olsa bile kötü futbola tahammül edemiyorum. tarihin en özel şampiyonluklarından birine sahne olan bu sezon, herhangi bir yerde duyulan 16 dakika lafıyla her zaman akıllarda canlanacaktır.
