Kariyer Sonu128
(bkz: adam gibi adam köşesinde bugün)
20 kasım 2016 fenerbahçe galatasaray maçından önce efsane bir iş yapan bu adamı anmadan olur mu...
tarihin gördüğü en çılgınca şeylerden birini yapmıştı aslan hocam...
(bkz: ulubatlı souness)
--- alıntı ---
tarih, 24 nisan 1996.
eski adıyla fenerbahçe, yeni adıyla da şükrü saraçoğlu stadyumu'nda türkiye kupası finalinin son düdüğü duyuluyor.
binlerce fenerbahçe taraftarı stadı terk etmeye başlarken, bir anda tribünlerden büyük bir uğultu yükseliyor, kimileri tel örgüleri aşıp yeşil sahaya girmeye çalışıyor…
o sıralarda da fenerbahçe stadı'nın tam ortasında görkemli bir galatasaray bayrağı dalgalanıyor…
galatasaray'ın zaferiyle sonuçlanan türkiye kupası maç sonunda tepkileri tetikleyen graeme souness.
liverpool'un efsanevi futbolcularından, galatasaray'ın iskoç teknik direktörü.
stadın ortasın diktiği bayrakla 'ulubatlı' lakabı kazanan souness, galatasaraylıların gönlünde taht kurdu, birçok fenerbahçelinin ise tepkisini çekti.
bbc dünya servisi, witness programı için graeme souness'le o bayrağı neden diktiğini ve o gece neler yaşandığını evinde konuştuk.
programı ingilizce olarak buradan dinleyebilirsiniz.
1996 türkiye kupası finalinin ilk ayağı ali sami yen'de galatasaray'ın 1-0'lık galibiyetiyle sonuçlanmıştı. rövanş maçı ise 24 nisan'da fenerbahçe stadı'nda oynanıyordu. normal sürenin 1-0 fenerbahçe'nin üstünlüğüyle sona ermesiyle uzatmalara gidildi ve galatasaray, 17 yıldır deplasmanda yenemediği rakibi fenerbahçe'ye karşı dean saunders'la skoru 1-1'e getirerek kupa şampiyonu oldu.
sonrasını graeme souness anlatıyor:
"çok mutlu olmuştum. o yıl ligin liderleriydi. çok iyi gidiyorlardı, iyi bir takım ve brezilyalı iyi bir teknik direktörleri vardı. o statta maçı kazanmak şahaneydi. son düdük çaldı, tüm oyuncular kalenin arkasında taraftarlarımızın olduğu yere gitmişti. çitlerden geçirilen çok güzel büyük bir galatasaray bayrağı elden ele dolaştırılıyordu."
"sıra bana geldi. bayrağı yüzüm kalenin arkasındaki taraftarlara dönük şekilde dalgalandırdım. sonra başkasına vermek için döndüm ama tüm oyuncular kupayı almaya gitmişti, kimse yoktu."
'çok da akıllıca değildi'
graeme souness, elinde bayrağı dalgalandırırken fenerbahçe yöneticilerinin bulunduğu şeref tribününde gözüne biri ilişti… elindeki bayrağı da stadın ortasına götürüp dikmeye o an karar verdi:
"9 ay önce galatasaray'ın teknik direktörü olduğumda, fenerbahçe'nin yöneticilerinden biri, 'galatasaray bir sakata imza attırarak ne yapıyor?' demişti. yıllar önce olduğum açık kalp ameliyatına atıf yapıyordu. o bu lafı ettikten 9 ay sonra da kendi stadlarında kupayı kazandık… elimde galatasaray bayrağıyla boşalan stada, şeref tribününe bakıyordum. bana 9 ay önce kırıcı laflar eden o fenerbahçeli yöneticiyi gördüm, şimdi sana gösteririm dedim, bir çılgınlık anında, orta sahaya ilerledim ve bayrağı tam ortaya diktim."
"zemin çok sertti. sanırım ikinci, üçüncü denememde başarabildim. ama o sahanın ortasına kadar gittikten sonra o bayrak zaten oraya dikilecekti…!"
"sonra kafamı kaldırdım ve yaptığımın aslında çok da akıllıca olmadığını fark ettim."
"tribünde kalan fenerbahçe taraftarları tel örgüleri aşıp sahaya inmeye çalışıyordu. islıkları, bağrışmaları hatırlıyorum. hemen polis kalkanının altına girdim. atılan şişeler, kalkandan sekiyordu. polis iyi iş çıkardı doğrusu. tünele girdim, 30-40 dakika yürümüş gibiyim o tünelde, çok uzun bir tünel olduğunu hatırlıyorum. sonra tam kurtuldum herhalde derken bir taraftar girdi tünele, onunla da biraz itiş kakış oldu ama soyunma odasına girmeyi başardım."
peki korkmuş muydu?
"hayır, hayır kesinlikle… kazanmanın coşkusu mutluluğu vardı. kesinlikle o gece hissetiğim şey korku değildi. ama soyunma odasına girişimi hatırlıyorum. dedim 'bu iş bitti..' kulüp başkanı gelecek ve o an orada beni kovacak, yarın ilk uçağa bindirip gönderecekler herhalde dedim… ama tam tersi oldu. soyunma odasına göz yaşlarıyla geldiler. hiç bu kadar kısa sürede bu kadar çok erkek tarafından sarılıp öpülmemiştim."
"belli ki kupayı kazandığımız için çok mutlu olmuşlardı, ama asıl fenerbahçe stadına galatasaray bayrağı diktiğim için mutlu olmuş gibi görünüyorlardı."
"ama anlıyorum. türk toplumu maço bir toplum, kendimizle de bağdaştırabiliyorum. iskoçlar ve türkler birbirlerinden çok farklı değiller, çok benziyorlar. hafif çatlak ve duygusallar, çılgınca işler yapabilirler."
'ulubatlı kadar cesur değilim'
graeme souness, 24 nisan 1996'dan sonra istanbul'un fethinde bizans surlarına ilk bayrağı diken ulubatlı hasan'a benzetilmeye, 'ulubatlı souness' olarak anılmaya başlandı.
yıllar sonra souness ve bayrağı yine staddaydı. 18 ekim 2014'te tt arena'da galatasaray fenerbahçe derbisi öncesi, tribünlerden elinde bayrağı, mehter marşı eşliğinde souness'in maketi yükseldi.
iskoç teknik adam o maketi gülümseyerek anıyor:
"gördüm onu, elimde bayrağımla stadın bir ucunda maket yaratmışlar. çok etkileyiciydi. hatılıyor olmaları çok hoşuma gidiyor."
galatasaray'ın alımlı bayrağı hala souness'in hayatında. evinin salonunda sohbet ederken gözüm televizyonun hemen yanındaki heykele takıldı. souness'in bayrağı diktiği anın heykeli. sürekli gözünün önünde tutuyormuş. "her baktığımda gülümsüyorum" diyor…
"bu heykel istanbul'da sanatçı arkadaşım pınar'ın yaptığı bir heykel. muhteşem olmuş. şahane bir iş. poz doğru, yüz ifadem doğru… ama doğruyu söylemek gerekirse bayrak biraz daha büyüktü…"
souness, kendisine 'ulubatlı souness' dendiğini de biliyor. ama o ifadeyi 'biraz abartılı' buluyor.
"o bir cesaret sembolüydü, doğrusu o seviyede miyim emin değilim. ama insanların beni hatırlaması çok memnun ediyor, gurur duyuyorum."
'ne yapacağım belli olmaz'
peki souness, aynı hareketi ingiltere'de, iskoçya'da ya da başka bir yerde yapar mıydı?
"ben ne yapıp yapamacağımı önceden söyleyebilen biri değilim. o ana kapılıp yapıyorum işte. yine biri bana veya aileme kaba davranırsa onlara hata yaptıklarını gösteririm."
'çabuk sinirlenen, öfkeli biri misiniz?' diye sordum souness'e, yanıtı: "yoo değil.. sanırım duygusalım."
liverpool'un efsanesi, galatasaray'ın eski teknik direktörü graeme souness, ingiltere'de özel bir kanalda spor yorumculuğu yapıyor.
türkiye ile bağını da koparmış değil. "dünyada en sevdiğim restoran florya'da beyti" diyor. hatta bazen istanbul aktarmalı uçuşlarını orada öğle yemeği yiyebileceği saatlere göre ayarlıyor…
"geçmişe, türkiye'deki dönemime baktığımda benim için çok güzel bir eğitim olduğunu görüyorum… kızım, eşim orada yaşamayı çok seviyordu. daha uzun kalamadığımız için üzgünüm. hala gidiyoruz, çok yakın arkadaşlarım var türkiye'de."
"çok da güzel karşılanıyorum. herkes iyi davranıyor…"
"fenerbahçe tarafları bile…"
--- alıntı ---
http://www.bbc.com/...mp;utm_source=Bundle
https://encrypted-tbn0.gstatic.com/...umKzAvsWtrRvC5j5PNww
https://encrypted-tbn3.gstatic.com/...So2s2Ildq2nhYqXtAsu9
20 kasım 2016 fenerbahçe galatasaray maçından önce efsane bir iş yapan bu adamı anmadan olur mu...
tarihin gördüğü en çılgınca şeylerden birini yapmıştı aslan hocam...
(bkz: ulubatlı souness)
--- alıntı ---
tarih, 24 nisan 1996.
eski adıyla fenerbahçe, yeni adıyla da şükrü saraçoğlu stadyumu'nda türkiye kupası finalinin son düdüğü duyuluyor.
binlerce fenerbahçe taraftarı stadı terk etmeye başlarken, bir anda tribünlerden büyük bir uğultu yükseliyor, kimileri tel örgüleri aşıp yeşil sahaya girmeye çalışıyor…
o sıralarda da fenerbahçe stadı'nın tam ortasında görkemli bir galatasaray bayrağı dalgalanıyor…
galatasaray'ın zaferiyle sonuçlanan türkiye kupası maç sonunda tepkileri tetikleyen graeme souness.
liverpool'un efsanevi futbolcularından, galatasaray'ın iskoç teknik direktörü.
stadın ortasın diktiği bayrakla 'ulubatlı' lakabı kazanan souness, galatasaraylıların gönlünde taht kurdu, birçok fenerbahçelinin ise tepkisini çekti.
bbc dünya servisi, witness programı için graeme souness'le o bayrağı neden diktiğini ve o gece neler yaşandığını evinde konuştuk.
programı ingilizce olarak buradan dinleyebilirsiniz.
1996 türkiye kupası finalinin ilk ayağı ali sami yen'de galatasaray'ın 1-0'lık galibiyetiyle sonuçlanmıştı. rövanş maçı ise 24 nisan'da fenerbahçe stadı'nda oynanıyordu. normal sürenin 1-0 fenerbahçe'nin üstünlüğüyle sona ermesiyle uzatmalara gidildi ve galatasaray, 17 yıldır deplasmanda yenemediği rakibi fenerbahçe'ye karşı dean saunders'la skoru 1-1'e getirerek kupa şampiyonu oldu.
sonrasını graeme souness anlatıyor:
"çok mutlu olmuştum. o yıl ligin liderleriydi. çok iyi gidiyorlardı, iyi bir takım ve brezilyalı iyi bir teknik direktörleri vardı. o statta maçı kazanmak şahaneydi. son düdük çaldı, tüm oyuncular kalenin arkasında taraftarlarımızın olduğu yere gitmişti. çitlerden geçirilen çok güzel büyük bir galatasaray bayrağı elden ele dolaştırılıyordu."
"sıra bana geldi. bayrağı yüzüm kalenin arkasındaki taraftarlara dönük şekilde dalgalandırdım. sonra başkasına vermek için döndüm ama tüm oyuncular kupayı almaya gitmişti, kimse yoktu."
'çok da akıllıca değildi'
graeme souness, elinde bayrağı dalgalandırırken fenerbahçe yöneticilerinin bulunduğu şeref tribününde gözüne biri ilişti… elindeki bayrağı da stadın ortasına götürüp dikmeye o an karar verdi:
"9 ay önce galatasaray'ın teknik direktörü olduğumda, fenerbahçe'nin yöneticilerinden biri, 'galatasaray bir sakata imza attırarak ne yapıyor?' demişti. yıllar önce olduğum açık kalp ameliyatına atıf yapıyordu. o bu lafı ettikten 9 ay sonra da kendi stadlarında kupayı kazandık… elimde galatasaray bayrağıyla boşalan stada, şeref tribününe bakıyordum. bana 9 ay önce kırıcı laflar eden o fenerbahçeli yöneticiyi gördüm, şimdi sana gösteririm dedim, bir çılgınlık anında, orta sahaya ilerledim ve bayrağı tam ortaya diktim."
"zemin çok sertti. sanırım ikinci, üçüncü denememde başarabildim. ama o sahanın ortasına kadar gittikten sonra o bayrak zaten oraya dikilecekti…!"
"sonra kafamı kaldırdım ve yaptığımın aslında çok da akıllıca olmadığını fark ettim."
"tribünde kalan fenerbahçe taraftarları tel örgüleri aşıp sahaya inmeye çalışıyordu. islıkları, bağrışmaları hatırlıyorum. hemen polis kalkanının altına girdim. atılan şişeler, kalkandan sekiyordu. polis iyi iş çıkardı doğrusu. tünele girdim, 30-40 dakika yürümüş gibiyim o tünelde, çok uzun bir tünel olduğunu hatırlıyorum. sonra tam kurtuldum herhalde derken bir taraftar girdi tünele, onunla da biraz itiş kakış oldu ama soyunma odasına girmeyi başardım."
peki korkmuş muydu?
"hayır, hayır kesinlikle… kazanmanın coşkusu mutluluğu vardı. kesinlikle o gece hissetiğim şey korku değildi. ama soyunma odasına girişimi hatırlıyorum. dedim 'bu iş bitti..' kulüp başkanı gelecek ve o an orada beni kovacak, yarın ilk uçağa bindirip gönderecekler herhalde dedim… ama tam tersi oldu. soyunma odasına göz yaşlarıyla geldiler. hiç bu kadar kısa sürede bu kadar çok erkek tarafından sarılıp öpülmemiştim."
"belli ki kupayı kazandığımız için çok mutlu olmuşlardı, ama asıl fenerbahçe stadına galatasaray bayrağı diktiğim için mutlu olmuş gibi görünüyorlardı."
"ama anlıyorum. türk toplumu maço bir toplum, kendimizle de bağdaştırabiliyorum. iskoçlar ve türkler birbirlerinden çok farklı değiller, çok benziyorlar. hafif çatlak ve duygusallar, çılgınca işler yapabilirler."
'ulubatlı kadar cesur değilim'
graeme souness, 24 nisan 1996'dan sonra istanbul'un fethinde bizans surlarına ilk bayrağı diken ulubatlı hasan'a benzetilmeye, 'ulubatlı souness' olarak anılmaya başlandı.
yıllar sonra souness ve bayrağı yine staddaydı. 18 ekim 2014'te tt arena'da galatasaray fenerbahçe derbisi öncesi, tribünlerden elinde bayrağı, mehter marşı eşliğinde souness'in maketi yükseldi.
iskoç teknik adam o maketi gülümseyerek anıyor:
"gördüm onu, elimde bayrağımla stadın bir ucunda maket yaratmışlar. çok etkileyiciydi. hatılıyor olmaları çok hoşuma gidiyor."
galatasaray'ın alımlı bayrağı hala souness'in hayatında. evinin salonunda sohbet ederken gözüm televizyonun hemen yanındaki heykele takıldı. souness'in bayrağı diktiği anın heykeli. sürekli gözünün önünde tutuyormuş. "her baktığımda gülümsüyorum" diyor…
"bu heykel istanbul'da sanatçı arkadaşım pınar'ın yaptığı bir heykel. muhteşem olmuş. şahane bir iş. poz doğru, yüz ifadem doğru… ama doğruyu söylemek gerekirse bayrak biraz daha büyüktü…"
souness, kendisine 'ulubatlı souness' dendiğini de biliyor. ama o ifadeyi 'biraz abartılı' buluyor.
"o bir cesaret sembolüydü, doğrusu o seviyede miyim emin değilim. ama insanların beni hatırlaması çok memnun ediyor, gurur duyuyorum."
'ne yapacağım belli olmaz'
peki souness, aynı hareketi ingiltere'de, iskoçya'da ya da başka bir yerde yapar mıydı?
"ben ne yapıp yapamacağımı önceden söyleyebilen biri değilim. o ana kapılıp yapıyorum işte. yine biri bana veya aileme kaba davranırsa onlara hata yaptıklarını gösteririm."
'çabuk sinirlenen, öfkeli biri misiniz?' diye sordum souness'e, yanıtı: "yoo değil.. sanırım duygusalım."
liverpool'un efsanesi, galatasaray'ın eski teknik direktörü graeme souness, ingiltere'de özel bir kanalda spor yorumculuğu yapıyor.
türkiye ile bağını da koparmış değil. "dünyada en sevdiğim restoran florya'da beyti" diyor. hatta bazen istanbul aktarmalı uçuşlarını orada öğle yemeği yiyebileceği saatlere göre ayarlıyor…
"geçmişe, türkiye'deki dönemime baktığımda benim için çok güzel bir eğitim olduğunu görüyorum… kızım, eşim orada yaşamayı çok seviyordu. daha uzun kalamadığımız için üzgünüm. hala gidiyoruz, çok yakın arkadaşlarım var türkiye'de."
"çok da güzel karşılanıyorum. herkes iyi davranıyor…"
"fenerbahçe tarafları bile…"
--- alıntı ---
http://www.bbc.com/...mp;utm_source=Bundle
https://encrypted-tbn0.gstatic.com/...umKzAvsWtrRvC5j5PNww
https://encrypted-tbn3.gstatic.com/...So2s2Ildq2nhYqXtAsu9
