celtic taraftarı

açıkçası bu gibi durumlara iki farklı şekilde yaklaşıyorum. ilk olarak şunu söyleyeyim, batıdan bu gibi hareketler görmek, insanların halen vicdan sahibi olduklarını hissetmek çok hoşuma gidiyor ve bu tepkiler de ilk etapta beni memnun ediyor. ancak, burada bir 'ama' var, kendimle de sık sık çelişkiye düşüyorum bu 'ama'yla. senin muhatabın rakip takım değil ki, o savaşı başlatan futbolcular değil, filistinlileri öldüren rakip takım taraftarı değil ki. işte burada ciddi anlamda zorluk çekiyorum. evet, protesto etmek çok güzel, evet, kesinlikle haklı bir eylem, ve fakat bunun muhatabı orada top oynayan israilli takım değil. sırf israil takımı diye, bu, onları, savaş suçlularının suçlarına ortak etmez. cristiano ronaldo da portekiz'in israil ile oynadığı bir maçta 'ben katillerin elini sıkmam' diyerek maç öncesi israilli futbolcuların elini sıkmamıştı yanlış hatırlamıyorsam. filistin'deki insanların öldürülmesini protesto ediyorsun, onların yaşadıklarına farkındalık yaratmaya çalışıyorsun, iyi, hoş da futbolcuların katil olduklarını nereden biliyorsun? takım içinde israil'in devlet politikasını haklı bulanlar olduğu gibi, eleştirenler de pek tabii vardır, neden olmasın? israil filistin'i vuruyor diye ülkedeki herkes potansiyel katil mi? hayır, değil. hiçbir şey bize genelleme yapma hakkını vermez arkadaşlar. tepkini gösterirsin, protestonu edersin ama bunu muhatabına yaparsan bir anlam kazanır. aksi taktirde haksız yere insanların günahını alma ihtimalin bir hayli yüksek. velhasıl kelam diyeceğim o ki, bu gibi sosyal mesajlar vermek önemli olmakla birlikte biraz da riskli. nihayetinde bunların ırk/din/mezhep değil, siyasi çıkarlar/savaşlar olduğunu hatırlamak gerek. unutmadan son olarak, savaş halklar arasında değil, devletler arasındadır. halkın tercihi her zaman barıştan yanadır. (türkiye bir istisna olabilir şimdi, bilemedim)

not: sonuna kadar okuyan varsa, sabırları için peşinen teşekkürler. uzun zamandır zihnimi kurcalayan bir konuydu, yeri gelmişken yazmak istedim.