umut bulut

dünden beri yastayım. umut'un babasının da patlamada ölmesi acıma acı ekledi. her ölenin bir hayatı, umudu, planı vardı. ama bir anda her şey bitti. patlama yerine yakın oturan bir arkadaşım var çoğu kişi gibi o da bir sebeple çıkacakken planını iptal etmiş ve yoksa o da orada olacakmış. kaybettiklerimiz de işte tam tersine bir sebeple ne yazık ki ölmek için oraya gitmişler. acı bir yandan intikam ateşi bir yandan beynimi kemiriyor. adam gibi milli bir hükümet yok ki teröristlere kızılca cehennemi bu dünyada yaşatsın ve destekçilerini de vatandaşlıktan çıkartsın da terörün kökü kazınsın. ama nerede o günler? hayatın olağan akışı ve doğa kanunu gereği o günler elbet gelecek ama geç gelecek.

yazsam destan yazacağım da hem acımız büyük hem kelimeler kifayetsiz.

babamızın ruhu şad olsun senin de başın sağolsun umut’um.