orhan atik

10 yaşında geldiğin florya'da galatasaray takımının başına getirilmişsin. ilk maçın kupada çeyrek final mücadelesi. takımın durumu berbat, taraftar küsmüş, futbolcular sahaya çıkarken tedirgin. 2-1 lik ilk maç avantajına rağmen bu olumsuz koşullarda akhisar gibi ters bir takımla oynadığını da hesap edersek maç her sonuca gebe gibi görünüyor. düşünüyorsun 1-2 genç oyuncu araya kaptırsam nasıl olur, böylece taraftarın da güvenini kazanırım. sonra diyorsun ki; oğlum orhan kafayı mı yedin, bu yıl geriye bir tek kupa kalmış. çıktığın ilk maçta kupadan elenirseniz yarın seni sadece takımın başından değil florya'dan da kovarlar.
bir sürü iddiasız lig maçı oynayacağız, orada bazı gençlere şans verme şansım mutlaka olacaktır. iyisi mi sen daha garanti bir kadro çıkar.
bu düşünce yanlış mı? bence doğru. hatta ilk 11 i ve dizilişi gördüğümde ben helal olsun dedim. haftalardır orta sahaya başı boş dolaşan donk yerine selçuk'la daha iyi anlaşan bilal'i monte etmiş. denayer'i, çabukluğuyla daha faydalı olacağı stopere yerleştirmiş. denizli'nin sol çizgiye hapsettiği sneijder'i ise kaleyi daha rahat görebileceği forvet arkasına almıştı.
nitekim takım ilk yarı çok olumlu bir futbol oynadı ve farkı kaçırdı. ikinci devre erken yenilen klasik gol, mecburi bilal-donk değişikliği, ve takımın bilinen kondisyon eksikliği oyunu sıkıntıya soktu. orhan atik'in çıktığı ilk maçta ıq seviyesinin nasıl ölçüldüğünü ben anlayamadım.