1207
cüneyt çakır, hakemliğin nirvanasında bir isim. dünkü arsenal barcelona maçında, sıfıra yakın hata ile maç yönetti.
peki türkiye'de neden çok eleştiriliyor. kanaatimce bunun üç önemli nedeni var.
1-türkiye'de kaos futbolu oynandığından, futbolcular birbirlerine elleriyle, gövdeleriyle ve de ayaklarıyla faul yapıyorlar. bazen üçünü birden yapıyorlar. dolayısıyla hakem hangisini takip edeceğini şaşırıyor. ilk faul, düdüğü gerektirmeyecek ölçüde olurken, takip eden fauller giderek sertleşiyor. (aslında hakemler ilk faulü yapan futbolcunun aleyhine karar vermelidir bu durumlarda)
2-avrupadaki futbol oyun kuralları ile türkiye'deki futbol kuralları birbirinden farklı. şöyle ki;
a)avrupa'da arkadan müdahaleler kesinlikle sarı kart iken bizde çok bariz ve sert olmadıkça sadece faulle cezalandırılıyor. bu da avrupadaki futbol'un daha az faullü ve daha kaliteli oynanması sonucunu doğuruyor.
b)avrupa'da hakeme ve rakibe itirazlar, genellikle düşük dozda iken bizde alabildiğine şiddetli. bizde maçı kaybetmek aptalca bir zihin yapısıyla şeref ve haysiyet meselesi olarak görülürken, avrupa'da skor ne olursa olsun yenilgi şahsiyetsizlik olarak görülmemektedir. hiçbir takım hiçbir skordan utanmaz. utanılan şey, mücadele etmemek, rakibe sakatlayıcı müdahalede bulunmak ve hakemi aldatma hareketleridir. yoksa mücadelesini şerefiyle yapmış bir takımın yenilgisi de beraberliği de şereftir. hakeme ve rakibe itirazlar şiddetli olunca hakemin de futbolcuların da kimyası ve ayarı bozuluyor. devamında da hata ve öfke patlaması oluyor.
3-türkiye'de büyük takımların fanatik taraftarı futbol yazarları ve basın mensupları hakemleri ve rakipleri insafsızca, ahlaksızca eleştiriyor, hatta açıkça ve alenen hakaret ediyorlar, alay ediyorlar. bunları avrupa'da yapan kim olursa olsun ağır tazminatlara mahkum ediliyor, hatta hakaretten cezalar verilebiliyor. o nedenle avrupa'da hakaret ve küfür edeceksen hatırı sayılır bir tazminat ödemeyi göze almak zorundasın. bizde ise adam sende maç işte, herkes yapıyor, tribünler koro halinde küfürlü tezahürat yapıyor ne tazminatı, ne cezası denilerek davalar reddediliyor. sonuç olarak da hakaretin, küfrün ve insafsızca baskının önüne geçilemiyor. bu da hakemlerin şirazesini bozuyor, hatalı kararların sayısını artırıyor.
4-bazı hakemler, taraftarı oldukları takımlar lehine kasten yanlış kararlar veriyor. bu durumu ince şekilde ya da insanların gözüne sokarak yapıyorlar. bu da memnuniyetsizliği artırıyor, güveni yok ediyor.
işte bu nedenlerle türkiye'de futbol dünyası giderek öfke biriktiriyor, saygı sıfırlanıyor ve kaos oluşuyor. bu kirli ortamdan da herkes hissesine düşeni alıyor.
yazık, çok yazık. bu kötü gidişi durdurabilecek bir kişi de bir gurup da bir yetkili de yok. kimse kimseye güvenmiyor, herkes bir tarafın adamı kabul ediliyor, işin içine para, şike, bahis de girince tam bir cehenneme dönüyor yeşil sahalar.
peki türkiye'de neden çok eleştiriliyor. kanaatimce bunun üç önemli nedeni var.
1-türkiye'de kaos futbolu oynandığından, futbolcular birbirlerine elleriyle, gövdeleriyle ve de ayaklarıyla faul yapıyorlar. bazen üçünü birden yapıyorlar. dolayısıyla hakem hangisini takip edeceğini şaşırıyor. ilk faul, düdüğü gerektirmeyecek ölçüde olurken, takip eden fauller giderek sertleşiyor. (aslında hakemler ilk faulü yapan futbolcunun aleyhine karar vermelidir bu durumlarda)
2-avrupadaki futbol oyun kuralları ile türkiye'deki futbol kuralları birbirinden farklı. şöyle ki;
a)avrupa'da arkadan müdahaleler kesinlikle sarı kart iken bizde çok bariz ve sert olmadıkça sadece faulle cezalandırılıyor. bu da avrupadaki futbol'un daha az faullü ve daha kaliteli oynanması sonucunu doğuruyor.
b)avrupa'da hakeme ve rakibe itirazlar, genellikle düşük dozda iken bizde alabildiğine şiddetli. bizde maçı kaybetmek aptalca bir zihin yapısıyla şeref ve haysiyet meselesi olarak görülürken, avrupa'da skor ne olursa olsun yenilgi şahsiyetsizlik olarak görülmemektedir. hiçbir takım hiçbir skordan utanmaz. utanılan şey, mücadele etmemek, rakibe sakatlayıcı müdahalede bulunmak ve hakemi aldatma hareketleridir. yoksa mücadelesini şerefiyle yapmış bir takımın yenilgisi de beraberliği de şereftir. hakeme ve rakibe itirazlar şiddetli olunca hakemin de futbolcuların da kimyası ve ayarı bozuluyor. devamında da hata ve öfke patlaması oluyor.
3-türkiye'de büyük takımların fanatik taraftarı futbol yazarları ve basın mensupları hakemleri ve rakipleri insafsızca, ahlaksızca eleştiriyor, hatta açıkça ve alenen hakaret ediyorlar, alay ediyorlar. bunları avrupa'da yapan kim olursa olsun ağır tazminatlara mahkum ediliyor, hatta hakaretten cezalar verilebiliyor. o nedenle avrupa'da hakaret ve küfür edeceksen hatırı sayılır bir tazminat ödemeyi göze almak zorundasın. bizde ise adam sende maç işte, herkes yapıyor, tribünler koro halinde küfürlü tezahürat yapıyor ne tazminatı, ne cezası denilerek davalar reddediliyor. sonuç olarak da hakaretin, küfrün ve insafsızca baskının önüne geçilemiyor. bu da hakemlerin şirazesini bozuyor, hatalı kararların sayısını artırıyor.
4-bazı hakemler, taraftarı oldukları takımlar lehine kasten yanlış kararlar veriyor. bu durumu ince şekilde ya da insanların gözüne sokarak yapıyorlar. bu da memnuniyetsizliği artırıyor, güveni yok ediyor.
işte bu nedenlerle türkiye'de futbol dünyası giderek öfke biriktiriyor, saygı sıfırlanıyor ve kaos oluşuyor. bu kirli ortamdan da herkes hissesine düşeni alıyor.
yazık, çok yazık. bu kötü gidişi durdurabilecek bir kişi de bir gurup da bir yetkili de yok. kimse kimseye güvenmiyor, herkes bir tarafın adamı kabul ediliyor, işin içine para, şike, bahis de girince tam bir cehenneme dönüyor yeşil sahalar.
