14
ilk zamanları geldi aklıma. kaçak yayın yaptıkları zamanlar. galatasaray f8 yolunda giderken en kritik üçlüklerden sonra alttan mehter marşı çalmaları, devre arasında mansur yavaş reklamları ve seçimden sonra attıkları ''güzel insanlar, umudunuzu kaybetmeyin'' tiviti. her şey büyüdükçe, resmileştikçe eski tadını yitiriyor. büyümeleri ve resmileşmelerini sevinçle karşılaşsam da eski tadı alamıyorum. inşallah yürüyedururlar, tribündergi denen leş ötesi oluşumdan daha büyük bir oluşum olurlar inşallah.
