37
gruptaki ilk 5 maçımızda 1 galibiyetimiz vardı, o da grup sonuncusu olmasını beklediğimiz kazakistan'a karşı.
ikinci 5 maçlık periyotta 4 galibiyet ve son dakika golüyle kaçırılan 1 galibiyet yani 1 beraberlik aldık. bu maça kadar 3 galibiyet 1 beraberlik diyelim. galibiyetlerin ikisi her ne kadar kötü durumda da olsa hollanda'ya ve grup liderliğinde bulunan çek cumhuriyetine karşıydı.
izlanda maçı başladı. pek tehlikeli atağımız yoktu. hatta son dakikalarda arda'nın izlandalı savunmayla oynayıp top auta atana kadar tehlikeli sayılabilecek bir girişimimizi de pek hatırlamıyorum.
son dakikalara geliyorduk. ben türkiye'nin doğrudan katılacağını düşünüyordum. o zaman daha kazakistan gol atmamıştı. kazakistan letonya karşısında öne geçince bu düşüncem daha da kuvvetlendi.
ilerleyen dakikalarda gökhan töre'nin atılmasıyla ben doğrudan gideceğimize inanmıştım. bu noktada yunanistan'ı deplasmanda 4-1 yendiğimiz maç aklıma geldi. orada da ilk golü yemiş, üstüne sakatlık* sebebiyle 1 oyuncu değişikliği hakkımızı kullanmıştık. yani işler aksi gidiyor görrünüyordu. gökhan töre'nin atılma olayına gelirsek, hollanda ve çek cumhuriyeti'ni beklenmedik şekilde yenerek işi son maça getirmiş, kazakistan'ın da öne geçmesiyle ipleri kısmen de olsa elimize almıştık*. gökhan töre'nin atılmasıyla, zaten 4 göbek oyuncusundan 2'si geriye kalmıştı, bir de gol arıyorken iki forvet oyuna almıştık, bunlardan birini kanada kaydırmak bir yana, bir de hızlı gelişen izlanda akınlarına da engel olmamız gerekiyordu. işler iyice boka sarmıştı anlayacağınız. yine beraberliğe oynayıp play-off'ta şansımızı deneyebilirdik ama bir kişi eksik kalmamızla gelen tersliğin neticesinin fransa'ya doğrudan gitmek olduğuna emindim.
o anda selçuk topun başına geçti. dedim bunca olumsuzluk içinde gol atacağız, ama bu selçuk'un frikiğiyle mi olur bilemem. ama muhtemelen atar diyordum. nitekim attı da. şu durum benim için inançtan öte bir şeydi, bilmek gibiydi. ve ben emindim ki selçuk'un frikiği gol olmasa ya da golden hemen sonra izlanda'nın frikiği gol olsa bile biz atacaktık.
ikinci 5 maçlık periyotta 4 galibiyet ve son dakika golüyle kaçırılan 1 galibiyet yani 1 beraberlik aldık. bu maça kadar 3 galibiyet 1 beraberlik diyelim. galibiyetlerin ikisi her ne kadar kötü durumda da olsa hollanda'ya ve grup liderliğinde bulunan çek cumhuriyetine karşıydı.
izlanda maçı başladı. pek tehlikeli atağımız yoktu. hatta son dakikalarda arda'nın izlandalı savunmayla oynayıp top auta atana kadar tehlikeli sayılabilecek bir girişimimizi de pek hatırlamıyorum.
son dakikalara geliyorduk. ben türkiye'nin doğrudan katılacağını düşünüyordum. o zaman daha kazakistan gol atmamıştı. kazakistan letonya karşısında öne geçince bu düşüncem daha da kuvvetlendi.
ilerleyen dakikalarda gökhan töre'nin atılmasıyla ben doğrudan gideceğimize inanmıştım. bu noktada yunanistan'ı deplasmanda 4-1 yendiğimiz maç aklıma geldi. orada da ilk golü yemiş, üstüne sakatlık* sebebiyle 1 oyuncu değişikliği hakkımızı kullanmıştık. yani işler aksi gidiyor görrünüyordu. gökhan töre'nin atılma olayına gelirsek, hollanda ve çek cumhuriyeti'ni beklenmedik şekilde yenerek işi son maça getirmiş, kazakistan'ın da öne geçmesiyle ipleri kısmen de olsa elimize almıştık*. gökhan töre'nin atılmasıyla, zaten 4 göbek oyuncusundan 2'si geriye kalmıştı, bir de gol arıyorken iki forvet oyuna almıştık, bunlardan birini kanada kaydırmak bir yana, bir de hızlı gelişen izlanda akınlarına da engel olmamız gerekiyordu. işler iyice boka sarmıştı anlayacağınız. yine beraberliğe oynayıp play-off'ta şansımızı deneyebilirdik ama bir kişi eksik kalmamızla gelen tersliğin neticesinin fransa'ya doğrudan gitmek olduğuna emindim.
o anda selçuk topun başına geçti. dedim bunca olumsuzluk içinde gol atacağız, ama bu selçuk'un frikiğiyle mi olur bilemem. ama muhtemelen atar diyordum. nitekim attı da. şu durum benim için inançtan öte bir şeydi, bilmek gibiydi. ve ben emindim ki selçuk'un frikiği gol olmasa ya da golden hemen sonra izlanda'nın frikiği gol olsa bile biz atacaktık.
