18
öğrencilik zamanlarının en güzel günlerine denk gelen maç. öğrenciyiz ve amelelik yapmaya amerikaya gitmiş 3 arkadaşız. türkiye son dakkalarda epik galibiyetler alırken elimizde türk bayraklarıyla amerikada turlar atıyoruz. futbolla ilgili olanlar sürekli etrafımızda ve sürekli bizi tebrik ediyorlar. gurur doluyuz. yaptığımız şeylerle bir anda o küçük amerika şehrinin(ocean city,md) tanınmış simalarından biri haline geliyoruz.
bu maç gündüz saatinde, patrondan zorla izni almışız ve internet cafeye maçı izlemeye gitmişiz. bizi gören bir kaç rus, bir ürdünlü ve bir kaç amerikalı hemen yanımıza geliyorlar. ruslarla finalde karşılaşırız muhabbeti yapıyoruz. herkes türkiyeyi destekliyor. maç espn'de yayınlanıyor. bu arada bakmayın amerikada olduğumuza, ingilizce anlamıyoruz. çat pat derdimizi anlatma aşamasındayız. espn'deki sunucu sürekli espriler kahkahalar falan modunda ama biz tırnaklarımızı yiyoruz. maç başlıyor. gol atıyoruz gol yiyoruz derken 2.yarının başında görüntü gidiyor. amerikalılar ve ruslar gidiyor. ne oluyor lan falan derken görüntü geliyor, golü yemişiz. görüntü tekrar gidiyor. espn'e sövüyoruz bir sürü. adamlar hata var görüntü gelmiyor falan diyorlar.(bunu da bize ürdünlü söylüyor çünkü tvden anlayamıyoruz.) ürdünlü radyoyu açalım internetten diyor. çocuğu oturtturuyoruz bilgisayar başına aç dinle diyoruz. bişey olursa söyle bize. biz de sigara üstüne sigara içiyoruz. çocuk içerden bağırmaya başlıyor gol diye geliyoruz yanına. turkey goall turkey turkey diye bağırıyor. ortalığı birbirine katıyoruz. aradan 3-4 dakka geçiyor çocuk yine goal goal diyor ama emin değil anlamamış kimin attığını. sonra bir anda turkey turkey diye bağırmayar başlıyor. çıldırıyoruz çocuğu havaya fırlatıyoruz falan. sonra bitti mi diye soruyoruz yanlış anlamışım diyor almanya atmış.
dünyanın başımıza yıkıldığı an...
bu maç gündüz saatinde, patrondan zorla izni almışız ve internet cafeye maçı izlemeye gitmişiz. bizi gören bir kaç rus, bir ürdünlü ve bir kaç amerikalı hemen yanımıza geliyorlar. ruslarla finalde karşılaşırız muhabbeti yapıyoruz. herkes türkiyeyi destekliyor. maç espn'de yayınlanıyor. bu arada bakmayın amerikada olduğumuza, ingilizce anlamıyoruz. çat pat derdimizi anlatma aşamasındayız. espn'deki sunucu sürekli espriler kahkahalar falan modunda ama biz tırnaklarımızı yiyoruz. maç başlıyor. gol atıyoruz gol yiyoruz derken 2.yarının başında görüntü gidiyor. amerikalılar ve ruslar gidiyor. ne oluyor lan falan derken görüntü geliyor, golü yemişiz. görüntü tekrar gidiyor. espn'e sövüyoruz bir sürü. adamlar hata var görüntü gelmiyor falan diyorlar.(bunu da bize ürdünlü söylüyor çünkü tvden anlayamıyoruz.) ürdünlü radyoyu açalım internetten diyor. çocuğu oturtturuyoruz bilgisayar başına aç dinle diyoruz. bişey olursa söyle bize. biz de sigara üstüne sigara içiyoruz. çocuk içerden bağırmaya başlıyor gol diye geliyoruz yanına. turkey goall turkey turkey diye bağırıyor. ortalığı birbirine katıyoruz. aradan 3-4 dakka geçiyor çocuk yine goal goal diyor ama emin değil anlamamış kimin attığını. sonra bir anda turkey turkey diye bağırmayar başlıyor. çıldırıyoruz çocuğu havaya fırlatıyoruz falan. sonra bitti mi diye soruyoruz yanlış anlamışım diyor almanya atmış.
dünyanın başımıza yıkıldığı an...
