kayahan

benim için 90 lı yılların müziklerinin değişilmesi, iyi bir galatasaray taraftarı ve konuşmayı az biraz öğrendiğim dönemlerde baba dedikten çok kısa bir zaman sonra söylediğim "tükendim" şarkısıdır. tabi konuşmayı yeni yeni öğrendiğimiz o dönemlerde biz "tütendim" diyorduk. onun hakkında bahsederken arka fonda bu şarkı açık ve klavyenin her tuşuna bastığımda çocukluk yıllarımdaki anılarım ve küçük gülümseler ile bakıyorum ekrana. barış manço, nejat uygur ve kayahan gibi çocukluk yıllarımızın nefesi ve her nefes aldıkça o saniyede hissettiğimiz insanları kaybettikçe aslında ne kadar büyüdüğümüzü çok iyi anlıyorum. eskiler gider yerine yenileri gelir. tek sey dışında. o da bu manevi değerlerimiz. birgün dünyadan göçüp gittiğimde ve mahşerde buluştuğumuzda o şerbetli sesini duymayı bekliyor olacağım.

gitarının tellerine vurduğunda duyduğum o ilk ses hala yankılanırken, hoşçakal kayahan abi.