cesare prandelli

kariyerli, tanınmış hocaların türkiye'de başarılı olamayıp üstüne de tazminatı cukkalayıp gitmesi olayı volume kaç bilmiyorum. böyle adamlarla olmayacağı açık ve net. adam zaten bavulunu bile açmıyor, eve yerleşmiyor. türkiye'de yaşamak istemiyor. kovarlarsa ne güzel, kovulana kadar da takılırım diyorlar. taraftar ne sıkıntı çekiyor umrunda değil adamların. ama sen madem bir sözleşme yaptın, seve seve ödeyeceksin tazminatı da. işte bu saatten sonra artık yöneticiler yaptıkları anlaşmalardan sorumlu tutulmalı. birisi bir bok yiyor, başkanlığı yöneticiliği bırakıyor. borçlar diğer başkana devrediyor. her bırakıp giden diğerine bir şeyler kitliyor. olan kimseye değil galatasaray'a oluyor, bize oluyor. başkanken tanınmak, roportaj vermek, kral olmak, saygı görmek süper. sorumluluk var mı yok. borçları tak takıma git. birileri öder. ünal aysal için de demiyorum bunu, bu genel bir sorun.

gelelim mancini tazminat almadı, prandelli niye alıyor falana. adam alır. bu onun hakkı. mancini niye almadı dersen adamın yeterince parası var. adam kendisine ve kariyerine güveniyor. birkaç ay sonra nasıl olsa yine taşaklı bir takıma gideceğini biliyor. kendisine de güveniyor. buradan tazminat alıp saygınlığını azaltmak istemiyor. başarısız oldu kovuldu, üstüne de tazminat aldı dedirtmiyor kendisine. ama prandelli böyle değil. zaten kendisine güveni yok. bundan sonra bir hedefi yok, beklentisi yok. büyük takımlarla çalışma ihtimali de çok az. belki italya'da bazı kulüpler. juventus hariç. milan ve inter zaten parasız. yani bu parayı bir daha kazanma ihtimali sıfır ve bunu biliyor. adam da tazminatı alırım, ölene kadar rahat rahat yaşarım derdinde. mancini ve prandelli arasındaki fark bu. mancini de galatasaray'a çok bayılıyor sanmayalım.