42
sayın hocam , biz galatasaray taraftarıyız. sen de bizim aşık olduğumuz takımın teknik direktörüsün. biz sana çok kızgınız. ama en çok 4 yediğin için değil. hatta en çok bu kadar kötü oynadığımız için bile değil sana olan kızgınlığımız. biz çok kızgınız ve kırgınız sana. çünkü heyecanımızı kaybettik . biz madride 5 atarmıyız kaç dk kaldı diye arenada skorborda bakan taraftarız. biz 2 yıl önce clde çeyrek final, geçen yıl juveyi geçip tur atlayan taraftarız. biz tarihimizin en kötü 2010-2011 sezonunda bile, 46 puanla bitirdiğimiz sezon evet o sezonda bile 3-0 biten antalya maçında zaten kötüyüz bu sene demeyip, üzülen, dert eden taraftarız. bugün üzülemiyoruz hocam. bugün kabullendik. sorumlusu sensin hocam. biz hevesimizi kaybettik. 4 gol yeme gibi bir sendrom olabilir, böyle saçma takıntılar her takımın başına gelebilir, geçen yıl deplasman sendromu vardı yenemediğimiz için ligi kaybetmiştik. bunlar olur. ama heyecanımız hep vardı be hocam. biz manciniyi de beğenmedik. ben bireysel olarak hiç beğenmedim hep karşıydım roberto manciniye. ama clde, arenada kopanhaga karşı oynadığımız bir ilk 45 dk var. juve maçı var, akhisar, bursa gibi dik durduğumuz zevk aldığımız tüylerimizi diken diken eden maçlar var. sende maçları geçtim. dakikalar bile yok be hocam. kaç maç oldu, ayağa kalkmıyoruz maç izlerken. eskiden biz stoperler arasında pas yaparken keyif alırdık. çünkü bilirdik birazdan saldırıcak bu takım. o paslar haberci. bugün istemiyoruz o paslaşmaları hocam. çünkü biliyoruz, birazdan atak yapıcak rakip. top kaybedicez 10 saniye sonra. bizden umudumuzu aldın hocam. neyse. senin de kafanı çok şişirmeyelim. işin özü, olmadık, olamadık. biz heyecanımızı umudumuzu çok özledik. senden onu geri istemiyoruz. sen sadece git. biz o umudu yeni gelenin yakasına yapışıp yeni gelen hocamızdan isteyelim. biliyoruz ki sende çok yıprandın. bu ilişki artık yürümez hocam. lütfen git. rica ediyoruz, allah aşkına. sadece git.
