ego

aslında sadece spor yöneticilerinde veya ülke yöneticilerinde değil genel türk insanında görülen bir durumdur..şu anda 2 dakikalığına psikolog oluyorum ve sorunun kaynağına iniyorum.bence türk çocuk yetiştirme ekolünde bir çarpıklık var..başka yetiştiricilik ekollerinde çocuk biraz daha özgürdür fakat bunun yanında hayatı biraz da kendisi öğrenir..mesela bir elektronik aletle uğraştığında aile müdahale etmez,çocuğun yaratıcılığının ve iradesinin kısıtlanmasını istemez..bunun yanında çocuk 18ine geldiğinde artık birey olmuştur,çocuktan kendilerini soyutlarlar,çocuğun kendi ayakları üzerinde durmasını isterler..sonuç daha vizyon sahibi,daha bilinçli,daha çalışkan ve daha "alçakgönüllü" insanlar.

gelelim türkiye'ye.çocuk özellikle erkekse aileler için malesef kutsaldır.ona hiçbir şey yaptırmazlar,bunun yanında üzerlerine titrerler..çocuğun yaşayarak öğrenmesini engellerler.sürekli aslansın,kaplansın şeklinde koçaklama pompalarlar çocuğa..çocuk kendini kral zanneder,hiçbir şey yapmadan birçok şey elde etmiştir.kendi cam fanusunun içinde bir krallık yaşamaktadır.sonuç kavga gürültü sever,ego sahibi maço insanlar;bilinçsiz,tembel,çapsız,günü kurtarmaya çalışan bireyler..

sonuç fatih terim,rte,demirören,aziz yıldırım,emre belözoğlu,volkan demirel........