3559
adam gibi adamdı mancini.
her şeyden önce klastı. maç sonunda ağzından salyalar saçarak sağa sola saldırmıyor, ya rakibini kutluyor ya da yapılan hatalardan bahsediyordu.
ilk geldiğinde hepimiz ağzımız açık getirdiği savunma disiplinini izliyor, sağda solda göğsümüzü gere gere anlatıyorduk, 352 mi boru mu diyorduk !
sonra efsane juve maçları, ocak ayıyla birlikte içerde gelene geçene gelen 6'lar geldi. iyice umutlandık, havamızdan geçilmez oldu.
sonra biraz daha zaman geçti, ulan deplasmanda bir türlü kazanamıyorduk. hoca o ahenki bir türlü yakalayamadı, belki takıma belki ülkeye belki de türkiye'de olmayan futbol kültürüne alışamadı ve işler yavaş yavaş boka sarmaya başladı.
ne oynadığımız top bir halta benziyordu, ne de maçlar keyif veriyordu.
derken ıkına sıkıla ligi ayakta duramayacak beşiktaş'ın önünde zar zor ikinci bitirdik. ölüsü yetecek galatasaray kadrosu da türkiye kupasını aldı. tabii ki direkt şampiyonlar ligine gideceğiniz bir sezonda ikincilik ve de türkiye kupası başarıydı ancak oynanan futbol ortadaydı ve kesinlikle iyi, kaliteli, keyif veren bir futbol değildi bu.
haliyle de olması gereken, en doğru şekilde minimum zararla gerçekleşti ve roberto mancini'yle yollar ayrıldı. ne mancini'nin o zor dönemde gelmesi hataydı, ne de şu an gidiyor oluşu. bir de mancini'ye overrated yakıştırması yapan, futbol bilgisine bok atan dostlarıma, serie a'yı kıstas olarak almıyorsanız oturun premier ligi kazanmış bir kaç hocanın ismini düşünün. evet aklınıza topu topu gelecek 5 isimden birinin roberto mancini oldugunu farkedip belki yüzünüz kızarır. "o paraylaa ben de yaparımm yauuu" diyeceklere ise sözüm, benzer bütçelerle o sezon ferguson'lı man utd ve abramovic'in chelsea'si geçemediler şampiyon city'i. ama doğru en kaliteli, üst düzey futbol burda oynanıyor. futbol denince akla gelen ekol türk futbolu.
benim hakkım helal olsun, çok güzel bir adam tanıdım.
yolun açık olsun sinyor.
her şeyden önce klastı. maç sonunda ağzından salyalar saçarak sağa sola saldırmıyor, ya rakibini kutluyor ya da yapılan hatalardan bahsediyordu.
ilk geldiğinde hepimiz ağzımız açık getirdiği savunma disiplinini izliyor, sağda solda göğsümüzü gere gere anlatıyorduk, 352 mi boru mu diyorduk !
sonra efsane juve maçları, ocak ayıyla birlikte içerde gelene geçene gelen 6'lar geldi. iyice umutlandık, havamızdan geçilmez oldu.
sonra biraz daha zaman geçti, ulan deplasmanda bir türlü kazanamıyorduk. hoca o ahenki bir türlü yakalayamadı, belki takıma belki ülkeye belki de türkiye'de olmayan futbol kültürüne alışamadı ve işler yavaş yavaş boka sarmaya başladı.
ne oynadığımız top bir halta benziyordu, ne de maçlar keyif veriyordu.
derken ıkına sıkıla ligi ayakta duramayacak beşiktaş'ın önünde zar zor ikinci bitirdik. ölüsü yetecek galatasaray kadrosu da türkiye kupasını aldı. tabii ki direkt şampiyonlar ligine gideceğiniz bir sezonda ikincilik ve de türkiye kupası başarıydı ancak oynanan futbol ortadaydı ve kesinlikle iyi, kaliteli, keyif veren bir futbol değildi bu.
haliyle de olması gereken, en doğru şekilde minimum zararla gerçekleşti ve roberto mancini'yle yollar ayrıldı. ne mancini'nin o zor dönemde gelmesi hataydı, ne de şu an gidiyor oluşu. bir de mancini'ye overrated yakıştırması yapan, futbol bilgisine bok atan dostlarıma, serie a'yı kıstas olarak almıyorsanız oturun premier ligi kazanmış bir kaç hocanın ismini düşünün. evet aklınıza topu topu gelecek 5 isimden birinin roberto mancini oldugunu farkedip belki yüzünüz kızarır. "o paraylaa ben de yaparımm yauuu" diyeceklere ise sözüm, benzer bütçelerle o sezon ferguson'lı man utd ve abramovic'in chelsea'si geçemediler şampiyon city'i. ama doğru en kaliteli, üst düzey futbol burda oynanıyor. futbol denince akla gelen ekol türk futbolu.
benim hakkım helal olsun, çok güzel bir adam tanıdım.
yolun açık olsun sinyor.
