3520
ilk geldiğinde yorumum avrupada başarılı olabilir, ancak türkiye'de başarılı olamaz yönündeydi. bunun temel sebebi türkiye'de futbolun farklı dinamiklerinin olması ve dışarıdan gelen herhangi bir hocanın bunları öğrenebilmesi için uzunca bir zaman geçmesi. işin sahaya bakan yönünde, türkiye futbolu dışarıdan bakıldığı kadar kolay bir lig değil. buraya gelen bütün yabancı oyuncu ve hocaların ortak söylemi bu. fizik güce dayalı, sert futbol oynanıyor türkiye'de. taktik disiplinden kopuk duygusal bir futbol. bu yüzden futbolcularla iletişim avrupaya göre daha fazla önem kazanıyor. taktiksel açıdan başarılı löw, hiddink, aragones, del bosque, skibbe, rijkard gibi hocaların ülkemize uyum sağlayamamasının temel sebebi budur.
bir diğer yön ise saha dışı etmenlerin yönetimi. -şike mevzusundan bahsetmiyorum-. ama gündem belirleme, kendi gündemini oluşturma; işin psikolojik boyutu açısından önemli. türkiye'de gündem belirleyen hocaların başında mustafa denizli gelirdi mesela. sözleri, geleceğe ilişkin tahminleri haftalarca konuşulurdu. keza fatih terim de öyle. yabancılardan bunu en iyi kavrayan lucescuydu. köpekler istedi diye atlar ölmez lafı aylarca konuşulmuştu. bu söylemler medyada takımın performansının ve futbolcuların tartışılmasını da engelliyordu.
mancini takımı yavaş yavaş tanımaya başladıkça biz de mancini'yi tanımaya başladık. bu açıdan lige verilen ara her iki tarafa da çok şeyler gösterdi. mancini gelmeden önce yapılan en önemli yorum; mancini'nin yıldızları çok iyi yönettiğine ilişkindi. zaten galatasarayın seçimi de bu sebebe dayanıyor deniyordu. bu süreçte sneijder özelindeki performans artışı bu özelliğin en temel kanıtıydı.
ancak mancini'nin farklı yönlerini de görmeye başladık. taktiksel açıdan üst düzey bir çalıştırıcı. torino deplasmanından beraberlikle ayrılmak, tt arenada 3-5-2'yi en iyi uygulayan takımı aynı taktikle yenmek. ve bu gruptan ikinci tura çıkmak çok önemli işlerdi.
engin'in gidişi sağlanmak istenen takım içi disiplin için önemliydi. burak yılmaz takım içi disipline ilişkin "mancini bazı kaprislerinizi hoş görebilir ancak bunlar takıma zarar veriyorsa bunu affetmez" demişti. yani takım içindeki en yetenekli oyunculardan engin gönderilirken, ceyhun ve yekta takımda rotasyon oyuncusu olamaya adaydı. çünkü taktik disipline ve takım içi dayanışmaya daha yatkın oyuncular.
genel olarak baktığımızda istikrar dışında bu sene için lig ikinciliği+kupa+cl'de gruptan çıkma başarı olarak değerlendirilebilir. ancak kadro ve diziliş istikrarsızlığı, takımın iç saha ve dış saha maçlarındaki birbirine zıt oyunları gelecek adına umut vermiyordu. ayrılığın yönetim açısından sebebi de bu olsa gerek. mancini açısından ise yönetimin isteksizliği ve vizyonun ffp doğrultusunda küçültülmesi temel sebeptir.
artık yeni teknik direktöre bakmak lazım. benim açımdan lucescu her zaman bir numaradır. ama yorumcuların klasik ligi tanıyan hoca lazım sözleri de insanı bunaltıyor. yabancı teknik direktör olsam sürekli stsl'yi takip ederim, her yorumu dinlerim ki ligi yakından tanıyım. çünkü bu ülkede teknik direktör seçiminde ilk kriter her zaman ligi tanımasıdır.
bir diğer yön ise saha dışı etmenlerin yönetimi. -şike mevzusundan bahsetmiyorum-. ama gündem belirleme, kendi gündemini oluşturma; işin psikolojik boyutu açısından önemli. türkiye'de gündem belirleyen hocaların başında mustafa denizli gelirdi mesela. sözleri, geleceğe ilişkin tahminleri haftalarca konuşulurdu. keza fatih terim de öyle. yabancılardan bunu en iyi kavrayan lucescuydu. köpekler istedi diye atlar ölmez lafı aylarca konuşulmuştu. bu söylemler medyada takımın performansının ve futbolcuların tartışılmasını da engelliyordu.
mancini takımı yavaş yavaş tanımaya başladıkça biz de mancini'yi tanımaya başladık. bu açıdan lige verilen ara her iki tarafa da çok şeyler gösterdi. mancini gelmeden önce yapılan en önemli yorum; mancini'nin yıldızları çok iyi yönettiğine ilişkindi. zaten galatasarayın seçimi de bu sebebe dayanıyor deniyordu. bu süreçte sneijder özelindeki performans artışı bu özelliğin en temel kanıtıydı.
ancak mancini'nin farklı yönlerini de görmeye başladık. taktiksel açıdan üst düzey bir çalıştırıcı. torino deplasmanından beraberlikle ayrılmak, tt arenada 3-5-2'yi en iyi uygulayan takımı aynı taktikle yenmek. ve bu gruptan ikinci tura çıkmak çok önemli işlerdi.
engin'in gidişi sağlanmak istenen takım içi disiplin için önemliydi. burak yılmaz takım içi disipline ilişkin "mancini bazı kaprislerinizi hoş görebilir ancak bunlar takıma zarar veriyorsa bunu affetmez" demişti. yani takım içindeki en yetenekli oyunculardan engin gönderilirken, ceyhun ve yekta takımda rotasyon oyuncusu olamaya adaydı. çünkü taktik disipline ve takım içi dayanışmaya daha yatkın oyuncular.
genel olarak baktığımızda istikrar dışında bu sene için lig ikinciliği+kupa+cl'de gruptan çıkma başarı olarak değerlendirilebilir. ancak kadro ve diziliş istikrarsızlığı, takımın iç saha ve dış saha maçlarındaki birbirine zıt oyunları gelecek adına umut vermiyordu. ayrılığın yönetim açısından sebebi de bu olsa gerek. mancini açısından ise yönetimin isteksizliği ve vizyonun ffp doğrultusunda küçültülmesi temel sebeptir.
artık yeni teknik direktöre bakmak lazım. benim açımdan lucescu her zaman bir numaradır. ama yorumcuların klasik ligi tanıyan hoca lazım sözleri de insanı bunaltıyor. yabancı teknik direktör olsam sürekli stsl'yi takip ederim, her yorumu dinlerim ki ligi yakından tanıyım. çünkü bu ülkede teknik direktör seçiminde ilk kriter her zaman ligi tanımasıdır.
