11
bu ara oldukça revaçtayken bir hikayemi sözlük ile paylaşmak istedim.
sene 98 büyük adadayım ve henüz küçük bir çocuğum. tam bir futbol hastasıyım, sabahları sokakta taştan kale yapıyor saatlerce top oynuyoruz. henüz taso tam anlamıyla patlamadığı için o dönem sokakta futboldan başka tek atraksiyon misket oynamak. onda da keptikçe kepiyorum, evden 5 6 misket ile çıkıp akşam bir tişört dolusu misket ile eve dönüyorum.
neyse, misketten başka arayışlara yöneldiğimiz bir zamanda arkadaşlarımın elinde boy boy çıkartma albümleri görmeye başladım, üstünde france 98 yazıyor ve ülke bayraklarının resimleri var. içi ise muhteşem, tam bir hayal dünyası. her oyuncunun resmi, hem de sticker şeklinde. havalı havalı paketler yırtıyorlar, şak tam dörtgenin içine yapıştırıyorlar.
çocuğuz tabii, ne görsek hele ki futbol ile alakalı ise muhakkak istiyoruz evde kıyametler kopartıyoruz. allah uzun ömürler versin anneannem kıramadı torununu aldı bir tane bu albümden. o yaz, bizimkilerden ne kadar para kopartabildiysem kolaya cipse plastik topa yatırmak yerine hep gittim bunun paketlerinden aldım. ne kadardı tam hatırlamıyorum ancak bir çocuk için pahalıydı fiyatı. öyle ya da böyle takaslar ile, parlak karta 5 oyuncu takasıydı, stadyum takasıydı falan derken kitabın yarısından fazlasını tamamladım. sonra kitabı bir kenara koydum.
okullar açıldı, 4 büyükler çıkartma albümü çıktı, daha tecrübeli ben çok kısa sürede bu kitabı tamamladım ve hatta artan fazlalıklarla a4'ten bir kitap da kendim hazırlayıp onu da tamamladım. artık sanırım 99 yılı gelmişti; okul çıkışımıza elinde kocaman bir çuval ile yaşlı bir amca geliyordu. duvara yapışan adamlardan tutun, bu stickerlara kadar her şey vardı amcanın o çuvalında.
bir okul çıkışı amcaya fransa 98 çıkartmalarının olup olmadıgını sordum ve oldugunu ögrenince çok mutlu oldum. üstünden de bir hayli zaman geçtiği için amca ucuza satıyordu 98'in oyuncu paketlerini. ya 250 bindi ya da 100 bin, ama ucuzlamıştı işte. durum böyle olunca bu sefer babamı darlamaya başladım durum böyle böyle, ben bu paketlerden istiyorum diye. sağolsun babam her okul çıkışında bana bu amcadan bir sürü paket almaya başladı, ve kısa süre içerisinde fransa 98 albümünün eksik oyuncu sayısını 3'e 4'e indirdim. ondan sonra yine yüklü bir miktarda paket alımı yaptıktan sonra eksik oyuncu sayımı teke indirdim, ancak o tek oyuncuyu bir türlü paketlerden çıkartamadım ve en sonunda pes ettim. çıkartma kitabımı diğer çıkartma kitaplarımla birlikte odamın en güzel yerinde sakladım. senelerce de dönüp bakmadım.
uzun bir süre sonra 2004 yılında tekrar paninilere döndüm, ve euro 2004'ü tamamladım. ardındansa eskiyi anmak adına, önce 4 büyükler albümlerime sonra da fransa 98'ime bir göz atıp o tarifsiz mutluluğu yaşamak üzere albümleri elime aldım.
fransa 98'de bir oyuncumun eksik oldugunu ancak o oyuncunun kim oldugunu bilmiyordum. hızlı hızlı sayfaları çevirirken, bir anda buz kestim, ağlayacak gibi oldum ve kitabı kenara fırlattım. çok değil sadece bir yaz önce, benim rüyalarımdan hiç çıkmayan o korkunç sahne defalarca canlanıverdi gözümün önünde. nasıl olmuştu, kader miydi, tesadüf mü ? tüylerim diken diken olmuştu, yine psikolojim bozulmuştu.
yarın ilk kez panini biriktermeye başlayacağım. o günden bugüne bir daha panini biriktirmemiş, biriktirmeyi istememiştim. eski albümlerimi elime aldığımda ise hep içim ürpererek çevirdim fransa 98'imin sayfalarını. o tek oyuncu eksik haliyle daha da özel bir hal almıştı fransa 98 albümü benim için.
o eksik özel oyuncuya gelince, kendisi marc vivien foe'ydi.
sene 98 büyük adadayım ve henüz küçük bir çocuğum. tam bir futbol hastasıyım, sabahları sokakta taştan kale yapıyor saatlerce top oynuyoruz. henüz taso tam anlamıyla patlamadığı için o dönem sokakta futboldan başka tek atraksiyon misket oynamak. onda da keptikçe kepiyorum, evden 5 6 misket ile çıkıp akşam bir tişört dolusu misket ile eve dönüyorum.
neyse, misketten başka arayışlara yöneldiğimiz bir zamanda arkadaşlarımın elinde boy boy çıkartma albümleri görmeye başladım, üstünde france 98 yazıyor ve ülke bayraklarının resimleri var. içi ise muhteşem, tam bir hayal dünyası. her oyuncunun resmi, hem de sticker şeklinde. havalı havalı paketler yırtıyorlar, şak tam dörtgenin içine yapıştırıyorlar.
çocuğuz tabii, ne görsek hele ki futbol ile alakalı ise muhakkak istiyoruz evde kıyametler kopartıyoruz. allah uzun ömürler versin anneannem kıramadı torununu aldı bir tane bu albümden. o yaz, bizimkilerden ne kadar para kopartabildiysem kolaya cipse plastik topa yatırmak yerine hep gittim bunun paketlerinden aldım. ne kadardı tam hatırlamıyorum ancak bir çocuk için pahalıydı fiyatı. öyle ya da böyle takaslar ile, parlak karta 5 oyuncu takasıydı, stadyum takasıydı falan derken kitabın yarısından fazlasını tamamladım. sonra kitabı bir kenara koydum.
okullar açıldı, 4 büyükler çıkartma albümü çıktı, daha tecrübeli ben çok kısa sürede bu kitabı tamamladım ve hatta artan fazlalıklarla a4'ten bir kitap da kendim hazırlayıp onu da tamamladım. artık sanırım 99 yılı gelmişti; okul çıkışımıza elinde kocaman bir çuval ile yaşlı bir amca geliyordu. duvara yapışan adamlardan tutun, bu stickerlara kadar her şey vardı amcanın o çuvalında.
bir okul çıkışı amcaya fransa 98 çıkartmalarının olup olmadıgını sordum ve oldugunu ögrenince çok mutlu oldum. üstünden de bir hayli zaman geçtiği için amca ucuza satıyordu 98'in oyuncu paketlerini. ya 250 bindi ya da 100 bin, ama ucuzlamıştı işte. durum böyle olunca bu sefer babamı darlamaya başladım durum böyle böyle, ben bu paketlerden istiyorum diye. sağolsun babam her okul çıkışında bana bu amcadan bir sürü paket almaya başladı, ve kısa süre içerisinde fransa 98 albümünün eksik oyuncu sayısını 3'e 4'e indirdim. ondan sonra yine yüklü bir miktarda paket alımı yaptıktan sonra eksik oyuncu sayımı teke indirdim, ancak o tek oyuncuyu bir türlü paketlerden çıkartamadım ve en sonunda pes ettim. çıkartma kitabımı diğer çıkartma kitaplarımla birlikte odamın en güzel yerinde sakladım. senelerce de dönüp bakmadım.
uzun bir süre sonra 2004 yılında tekrar paninilere döndüm, ve euro 2004'ü tamamladım. ardındansa eskiyi anmak adına, önce 4 büyükler albümlerime sonra da fransa 98'ime bir göz atıp o tarifsiz mutluluğu yaşamak üzere albümleri elime aldım.
fransa 98'de bir oyuncumun eksik oldugunu ancak o oyuncunun kim oldugunu bilmiyordum. hızlı hızlı sayfaları çevirirken, bir anda buz kestim, ağlayacak gibi oldum ve kitabı kenara fırlattım. çok değil sadece bir yaz önce, benim rüyalarımdan hiç çıkmayan o korkunç sahne defalarca canlanıverdi gözümün önünde. nasıl olmuştu, kader miydi, tesadüf mü ? tüylerim diken diken olmuştu, yine psikolojim bozulmuştu.
yarın ilk kez panini biriktermeye başlayacağım. o günden bugüne bir daha panini biriktirmemiş, biriktirmeyi istememiştim. eski albümlerimi elime aldığımda ise hep içim ürpererek çevirdim fransa 98'imin sayfalarını. o tek oyuncu eksik haliyle daha da özel bir hal almıştı fransa 98 albümü benim için.
o eksik özel oyuncuya gelince, kendisi marc vivien foe'ydi.
