211
emre belözoğlu, caner erkin, volkan demirel'den sonra en nefret ettiğim topçu. gece gece dolaylı yoldan aklıma geldi, yine sınırlarım hopladı. üniversite sınavına hazırlandığım sene kız arkadaşımın doğum gününde güzel bir atkı-eldiven-bere seti alacaktım, arkadaşıyla laf arasında konuşurken eldiven falan alacağını duymuştum çünkü. para biriktirdim, az bir miktar kaldı, kalanını da tamamlayacağım kısa süre içinde. her neyse ben doğum gününe 1 hafta kala cüzdanı düşürdüm okulda, aynı gün cüzdanı buldum tuvalette, bir açarsın cüzdanı, bir tek öğrenci kartıyla kimliğimi bırakmış namussuz. * bozuk para kısmının fermuarını açtım, bozuk paralar bile yok. baba akü yok diye bağırasım geldi birden, cüzdanı açtınız bari bozukları çalmayın, bozukları çalmamış olsalar hani..
neyse anlattım bizim sınıftan bir kaç elemana durumu, iddaa kuponu yapacağız 2-3 gün sonra hafta sonuna denk geliyor, baya maç var yani. ucu ucuna bana gereken miktar kadar kuponu yaptım, 4 maçtan. ilk 3 maçım o kadar rahat geldi ki az rastladığım bir şeydir. iddaa kuponu tutmadan önce süründürür normalde beni, son maçım manu kalmış. ben de kendi kendime kuruluyorum allah fakir kuluna eşeğini önce kaybettirir, sonra buldururmuş diyerekten, sözde kaybettiğim parayı geri alıcam. neyse bu manu maçı başladı, sopcastten açtım izliyorum, hatta olaydan haberdar bir kaç arkadaş da seferber oldu, hep beraber izleyip dakika dakika mesaj falan atıyoruz birbirimize, atar manchester diye moral veriyorlar bana. dakika oldu 88 tık yok, 0-0 gidiyor, sağ çizgiden biri topu aldı sıfıra kadar indi, şimdi hatırlamıyorum kim olduğunu, o kadar güzel ortaya çevirdi ki çevirdiği yerde kimse olmasa bile heyecanlanırdım, kalenin ağzına attı adam topu resmen, bu nemrut suratlı giggs efendi belirdi orada. ayak içi vuracaktı, vuramadı. ıskaladı. yere çöküp geri geri düştüğümü hatırlıyorum sadece, bu anlar hep kare kare var bende. kalkamadım uzun süre. tam gidiyoruz brezilya dedik ama, gidemedik be çocuklar ruh hali içindeydim. nitekim gidemedik brezilya'ya, alamadık o hediye setini, sağdan soldan borç alıp hırka aldım en sonunda. şu an o hırka nerdedir bilmiyorum, zira kız nerede, ne yapıyor onu da tam olarak bilmiyorum, ama hikayesini bilse eminim o atkı setinden daha çok severdi o hırkayı.
her neyse, bu giggs şimdi manchester united'ın başına geçmiş, inşallah başarısız olursun be adam. nefretimsin. *
neyse anlattım bizim sınıftan bir kaç elemana durumu, iddaa kuponu yapacağız 2-3 gün sonra hafta sonuna denk geliyor, baya maç var yani. ucu ucuna bana gereken miktar kadar kuponu yaptım, 4 maçtan. ilk 3 maçım o kadar rahat geldi ki az rastladığım bir şeydir. iddaa kuponu tutmadan önce süründürür normalde beni, son maçım manu kalmış. ben de kendi kendime kuruluyorum allah fakir kuluna eşeğini önce kaybettirir, sonra buldururmuş diyerekten, sözde kaybettiğim parayı geri alıcam. neyse bu manu maçı başladı, sopcastten açtım izliyorum, hatta olaydan haberdar bir kaç arkadaş da seferber oldu, hep beraber izleyip dakika dakika mesaj falan atıyoruz birbirimize, atar manchester diye moral veriyorlar bana. dakika oldu 88 tık yok, 0-0 gidiyor, sağ çizgiden biri topu aldı sıfıra kadar indi, şimdi hatırlamıyorum kim olduğunu, o kadar güzel ortaya çevirdi ki çevirdiği yerde kimse olmasa bile heyecanlanırdım, kalenin ağzına attı adam topu resmen, bu nemrut suratlı giggs efendi belirdi orada. ayak içi vuracaktı, vuramadı. ıskaladı. yere çöküp geri geri düştüğümü hatırlıyorum sadece, bu anlar hep kare kare var bende. kalkamadım uzun süre. tam gidiyoruz brezilya dedik ama, gidemedik be çocuklar ruh hali içindeydim. nitekim gidemedik brezilya'ya, alamadık o hediye setini, sağdan soldan borç alıp hırka aldım en sonunda. şu an o hırka nerdedir bilmiyorum, zira kız nerede, ne yapıyor onu da tam olarak bilmiyorum, ama hikayesini bilse eminim o atkı setinden daha çok severdi o hırkayı.
her neyse, bu giggs şimdi manchester united'ın başına geçmiş, inşallah başarısız olursun be adam. nefretimsin. *
