21
9 yaşındayken, etrafımdaki insanlar beşiktaşlı ol fenerli ol diyip durmaya başlamışlardı, herkes öyle deyince nedense bende de iyi bakarız tadında bir eğilim oluştu, küçüktüm, öyle etrafımda çok fanatik takım tutan biri de yoktu. daha taraftarlık olgusu tam oturmamıştı kafamda.
hiç unutmuyorum babam nöbetçiydi hastanede bir gün, babamın televizyon koltuğuna kurulmuştum.
televizyona barcelona galatasaray maçı.
kubilay yardırıyor sağdan soldan, bir ara pası alıyor, rakip topu almak için geliyor, kubi dayıyor omzunu adama adam bir türlü ulaşamıyor topa, son anda kayarak müdehale etmek istiyor ama kubi sert ve isabetli bir vuruş ile sevindiriyor bizi.
ertesi gün galatasaraylı'yım ben değişmeyeceğim takımımı demiştim arkadaşlara. nedense acayip sevmiştim o golü, spikerin sevincini ve kubi'nin korner direğine koşuşunu.
hiç unutmuyorum babam nöbetçiydi hastanede bir gün, babamın televizyon koltuğuna kurulmuştum.
televizyona barcelona galatasaray maçı.
kubilay yardırıyor sağdan soldan, bir ara pası alıyor, rakip topu almak için geliyor, kubi dayıyor omzunu adama adam bir türlü ulaşamıyor topa, son anda kayarak müdehale etmek istiyor ama kubi sert ve isabetli bir vuruş ile sevindiriyor bizi.
ertesi gün galatasaraylı'yım ben değişmeyeceğim takımımı demiştim arkadaşlara. nedense acayip sevmiştim o golü, spikerin sevincini ve kubi'nin korner direğine koşuşunu.
