1396
kendisine futbolculuğu zamanında da çok değer verirdim, hatta mahallede top oynarken "mancini" olduğum zamanlar da olmuştur.
galatasaray'a geldiğinde galatasaray'daki ortamı kısaca değerlendirelim;
fatih terim gibi yaşayan bir galatasaray efsanesi hiç mustahak olmadığı şekilde takımdan uzaklaştırılmış (kovulmuş diyemiyorum, ağzıma yakışmaz), tribünlerin büyük kısmı başkan aysal ve ekibine karşı cephe almış, futbolcuların moralleri bozulmuş ve konsantrasyonları dağılmış, işgal medyası mikser gibi sürekli galatasaray'ı karıştırmaya devam ediyor, galatasaray puan olarak da ligdeki rakibinden geriye düşmüş, şampiyonlar ligine çok kötü bir başlangıç yapmış bir takım bir camia halindeydi. yani tam bir kaos ortamı yaşanıyordu.
şu durumda olan bir takıma teknik direktör olarak gelmek ve attığın imza kurumadan şampiyonlar liginde juventus deplasmanına çıkmak kocaman bir yürek işidir, öncelikle bunu belirtelim.
mancini ali sami yen'de ilk maçlarında tribünlerde sürekli olarak (ki doğaldır) imparator fatih terim tezahüratları altında görevini yapmaya, takımını tanımaya çalışıyordu. taraftarın mancini ile alakası hiç yoktu, sanki ciddiye alınmıyordu sinyor. galatasaray iyi sonuçlar aldığında bazı kesimlerce takım zaten fatih terim'in takımıydı diye yorumlanıyor, takım kötü sonuçlar alınca da mancini bu işi bilmiyor diye eleştiriliyordu. sinyor mancini kendisi açısından şanssız olan bu dönemi biraz şansıyla, biraz iyi ve sakin yapısıyla, biraz yönetim desteğiyle (taraftar desteğini bu süreçte hiç alamadı diyebilirim), biraz da sneijder ve melo'nun yüksek performanslarıyla ama daha çok üstün sistem/teknik bilgisiyle en az kayıpla geçmeyi başardı.
2-3 aylık döneminde mancini galatasaray'da 2013'ü çok güzel olmasa da güzel bir şekilde kapatabildi. takım şampiyonlar liginde gruplardan çıktı, uyduruk bir kupa da olsa türkiye kupasında devam ediyor, ligde ise puan cetvelinde istenilen yerde değil lakin takımın son haftalardaki yükselişi puan farkının kapatılabileceğinin emarelerini vermeye başladı. (gbkz: en önemlisi de rakamları, puanları bir yana bırakırsak futbolculara eski özgüvenlerini aşılamayı başardı, bence en önemli nokta bu).
yukarıda teknik olarak pek belki de hiç yorum yapmadım kendisiyle alakalı, zaten diğer çoğu sözlük yazarı yeterince teknik yorumlar yapmışlar, ellerine sağlık.
şu anda belki de kendi tahmininden iyi bir şekilde ilerliyor galatasaray'da. taraftar desteğini de tam olarak arkasına aldığında, ali sami yen arena roberto mancini diye inlediğinde kendisi bugüne kadar bulutlar arkasında gördüğü güneşi en parlak şekliyle görecektir.
sana sarı-kırmızı atkı çok yakışıyor.
galatasaray'a geldiğinde galatasaray'daki ortamı kısaca değerlendirelim;
fatih terim gibi yaşayan bir galatasaray efsanesi hiç mustahak olmadığı şekilde takımdan uzaklaştırılmış (kovulmuş diyemiyorum, ağzıma yakışmaz), tribünlerin büyük kısmı başkan aysal ve ekibine karşı cephe almış, futbolcuların moralleri bozulmuş ve konsantrasyonları dağılmış, işgal medyası mikser gibi sürekli galatasaray'ı karıştırmaya devam ediyor, galatasaray puan olarak da ligdeki rakibinden geriye düşmüş, şampiyonlar ligine çok kötü bir başlangıç yapmış bir takım bir camia halindeydi. yani tam bir kaos ortamı yaşanıyordu.
şu durumda olan bir takıma teknik direktör olarak gelmek ve attığın imza kurumadan şampiyonlar liginde juventus deplasmanına çıkmak kocaman bir yürek işidir, öncelikle bunu belirtelim.
mancini ali sami yen'de ilk maçlarında tribünlerde sürekli olarak (ki doğaldır) imparator fatih terim tezahüratları altında görevini yapmaya, takımını tanımaya çalışıyordu. taraftarın mancini ile alakası hiç yoktu, sanki ciddiye alınmıyordu sinyor. galatasaray iyi sonuçlar aldığında bazı kesimlerce takım zaten fatih terim'in takımıydı diye yorumlanıyor, takım kötü sonuçlar alınca da mancini bu işi bilmiyor diye eleştiriliyordu. sinyor mancini kendisi açısından şanssız olan bu dönemi biraz şansıyla, biraz iyi ve sakin yapısıyla, biraz yönetim desteğiyle (taraftar desteğini bu süreçte hiç alamadı diyebilirim), biraz da sneijder ve melo'nun yüksek performanslarıyla ama daha çok üstün sistem/teknik bilgisiyle en az kayıpla geçmeyi başardı.
2-3 aylık döneminde mancini galatasaray'da 2013'ü çok güzel olmasa da güzel bir şekilde kapatabildi. takım şampiyonlar liginde gruplardan çıktı, uyduruk bir kupa da olsa türkiye kupasında devam ediyor, ligde ise puan cetvelinde istenilen yerde değil lakin takımın son haftalardaki yükselişi puan farkının kapatılabileceğinin emarelerini vermeye başladı. (gbkz: en önemlisi de rakamları, puanları bir yana bırakırsak futbolculara eski özgüvenlerini aşılamayı başardı, bence en önemli nokta bu).
yukarıda teknik olarak pek belki de hiç yorum yapmadım kendisiyle alakalı, zaten diğer çoğu sözlük yazarı yeterince teknik yorumlar yapmışlar, ellerine sağlık.
şu anda belki de kendi tahmininden iyi bir şekilde ilerliyor galatasaray'da. taraftar desteğini de tam olarak arkasına aldığında, ali sami yen arena roberto mancini diye inlediğinde kendisi bugüne kadar bulutlar arkasında gördüğü güneşi en parlak şekliyle görecektir.
sana sarı-kırmızı atkı çok yakışıyor.
