96
hayatımda canlı olarak izlediğim en sakin, en çiğdem çitleyen, en suskun, en bebekli, en yaş ortalaması düşük, en aile havasında, en oturan taraftarlı maçtı.* ultraslan da dahil. ilginç yanı da bu. tek atraksiyon 35. dakikadaki yaşadığımız göz gözü görmez gri ortamda sarı kırmızı renklerdi. en az 20-25 tane yaktılar sanırım. milletin öksürmesi de cabası. güzel miydi? eh işte sahadaki güvenliklerin kafasına atana kadar, çimlerde yangın çıkartana kadar. bir de hakkını yememek lazım açık ve kapalının birlikte performansları çok iyiydi. ama ankara'daki ortamı özlemedim değil.
