2
net ifadeler vardır, altının doldurulmasına ihtiyac duyulmayan, ifade ettiği anlamın, hemen her dilde ve millette benzer izler bıraktığı cinsten;
final mesela..
afili özdeyişler ile mücadelemizi onore etmenin zamanı geçti sanki artık, zira düzenli olarak, stabil bir şekilde ezeli rakibimizin gerisinde kaldığımız tek bir takım var elimizde, ancak arma romantiklerinin ısrarla takibini sürdürdüğü.
tutku dinçer bunlardan biri mesela, alakasız deplasmanlara takımın ardında giden, nadiren bulunabildiğim iç saha kadın basketbol maçlarında muhakkak orada olduğunu bildiğim, ve hatta doğum günü olan oyuncuların arkasında, elinde pastayla peşi sıra koşturan.
bir çırpıda 10 kişi sayabilirim benzer niteliklere sahip, fakat sayıları 20'yi de bulmaz maalesef, biz farklı bahanelerle hayatın içine sıkışmışken, bu takımın peşinde ömür tüketmeye kendini adamış insanların sayısı.
bu adamların arasında, haritada yerini bile gösteremeyeceğimiz ekaterinburg şehrine final sekiz maçlarını izlemeye giden insanlar var yahu, o kadar idari başarısızlığa rağmen inançlarını yitirmeden, cebinden bin türlü masraf yapmaya çekinmeyerek.
sırf bu yüzden bile, alayına inat, sadece kendilerine güvenerek, bizlerin arkalarında olduğumuzu da unutmayarak, cıkıp yürek koymalı ortaya kızlar. fenerli fanatiklerin arasına sızmış, sevinmemek için kendisini zor tutup, dudaklarını ısıran, belki caferağa ahırından bile zor şartlarda, yürekleri onlar için çarpan arma sevdalılarını yanlarında hissederek.
son üç seferimizde final serisi için sızmıştım karşı yakaya, o rezil kalabalığın arasına, fakat bu sefer afrika'da olmam sebebiyle, bırak gitmeyi maçı dahi izleyemeyeceğim. umudum başarısız bir net hattına tutunup skoru takip edebilmek, galatasaray'ın basketbol portalından.
ve hatta, uğursuzluk bendeydi belki de, oralarda galibiyet çıkaramamızda yıllarca. üstelik kupa finalinde fenerbahçe'yi yenerken birkaç ay önce, kara kıta afrika'daydım yine. uydudan direk hat alan ispanyolların internetinden takip etmiştim, o keyifli zaferi.
benim tükenmez umudum, hepimizin öyle;
bu sefer kızlarımızın da öyle olsun,
bütün takım buna inansın, bir inansın,
sonra ipekçi'de cehennemi yaşatalım;
şimdi sen, yeniden;
aslan gibi savaş galatasaray !
final mesela..
afili özdeyişler ile mücadelemizi onore etmenin zamanı geçti sanki artık, zira düzenli olarak, stabil bir şekilde ezeli rakibimizin gerisinde kaldığımız tek bir takım var elimizde, ancak arma romantiklerinin ısrarla takibini sürdürdüğü.
tutku dinçer bunlardan biri mesela, alakasız deplasmanlara takımın ardında giden, nadiren bulunabildiğim iç saha kadın basketbol maçlarında muhakkak orada olduğunu bildiğim, ve hatta doğum günü olan oyuncuların arkasında, elinde pastayla peşi sıra koşturan.
bir çırpıda 10 kişi sayabilirim benzer niteliklere sahip, fakat sayıları 20'yi de bulmaz maalesef, biz farklı bahanelerle hayatın içine sıkışmışken, bu takımın peşinde ömür tüketmeye kendini adamış insanların sayısı.
bu adamların arasında, haritada yerini bile gösteremeyeceğimiz ekaterinburg şehrine final sekiz maçlarını izlemeye giden insanlar var yahu, o kadar idari başarısızlığa rağmen inançlarını yitirmeden, cebinden bin türlü masraf yapmaya çekinmeyerek.
sırf bu yüzden bile, alayına inat, sadece kendilerine güvenerek, bizlerin arkalarında olduğumuzu da unutmayarak, cıkıp yürek koymalı ortaya kızlar. fenerli fanatiklerin arasına sızmış, sevinmemek için kendisini zor tutup, dudaklarını ısıran, belki caferağa ahırından bile zor şartlarda, yürekleri onlar için çarpan arma sevdalılarını yanlarında hissederek.
son üç seferimizde final serisi için sızmıştım karşı yakaya, o rezil kalabalığın arasına, fakat bu sefer afrika'da olmam sebebiyle, bırak gitmeyi maçı dahi izleyemeyeceğim. umudum başarısız bir net hattına tutunup skoru takip edebilmek, galatasaray'ın basketbol portalından.
ve hatta, uğursuzluk bendeydi belki de, oralarda galibiyet çıkaramamızda yıllarca. üstelik kupa finalinde fenerbahçe'yi yenerken birkaç ay önce, kara kıta afrika'daydım yine. uydudan direk hat alan ispanyolların internetinden takip etmiştim, o keyifli zaferi.
benim tükenmez umudum, hepimizin öyle;
bu sefer kızlarımızın da öyle olsun,
bütün takım buna inansın, bir inansın,
sonra ipekçi'de cehennemi yaşatalım;
şimdi sen, yeniden;
aslan gibi savaş galatasaray !
