eren talu

sabahın köründe aklıma gelen adamdır. bugun pazar ve sabah 7:30 da şantiyeye geldim. uykusuzum ve hayatımın en güzel zamanlarında haftanın hemen hemen her günü şantiyeye geldiğim içinde biraz isyankar bir ruh halindeyim. hatta sabah inşaat sahasına bakıp sigaramı içerken "ne yapıyorum lan ben" dedim. sonra ofise geldim oturdum. internette dolanırken kendisi gözüme çarptı. daha 1.5 sene önce taksimde bir gece klübünde zil zurna sarhos bir şekilde etrafa bakıyordu. yüzü gözü çökmüş içinde bi ton dert herşeyi unutmaya çalışıyordu. bi an koluna girip "gel abi çıkalım burdan" demek geldi içimden. peki niye bu adam böyle ben size söyleyeyim. tüm hayatı boyunca hep hayal ettiği şey galatasaray için birşeyler yapmaktı. stadın bulunduğu arazinin kazı çalışmalarının başladığı gün açılış yapılırken ağlaması galatasaray konusunda ne kadar tutkulu olduğunun en büyük kanıtıdır. peki eren talu niye bu kadar dertli ? stad konusunda ettiği milyonlarca zarardan dolayımı yoksa ailesi dağıldığından dolayımı. eren talu nun bu kadar büyük bir depresyon geçirmesinin nedeni ne para ne aile. tamamen galatasaraya verdiği sözü tutamadığını düşündüğü için. geçmişte kendini büyük galatasaraylı olarak tanıtıp kulüpte 3 kuruş parası kalınca ağlayan adamlar gibi değildir. milyonlarca doların lafını sırf galatasaray zor duruma düşmesin diye açmaz. umarım tekrar o eski güzel günlerine döner ve yine mükemmel tasarımlarla karşımıza çıkar.