6
"unutulmaz" sıfatını fazlasıyla hakeden maçtır. sezona çok da iyi olmayan bir başlangıç yapmamamıza rağmen avrupa kupalarındaki geçmişimizin de etkisiyle umutlu olsak da 10 dakikada gelen iki golle ufak çapta bir şoka girilmiş, ertem şener'in "paniğe gerek yok çocuklar" lafıyla iyice sinirler tavan yapmıştı. ilk yarının kalan bölümünde sabri sarıoğlu hayatının maçını çıkarmış, liverpool ceza sahasına yaklaşık 10 tane isabetli orta yapmıştı. "belki bir beraberlik" diyerek çıktığımız ikinci yarının başında "leylek bacak" crouch jeneriklik bir gol atmış, fark olur mu düşüncesi akıllara yerleşmeye başlamıştı. bu dakikadan sonra 1993'teki manchester united maçı benzeri bir diriliş yaşanmış, sabri ve arda turan'ın orta görünümlü asistlerine ümit karan'ın kafa vuruşlarıyla skor bir anda 3-2'ye gelmişti. son dakikalarda ilic'in ıskaladığı top kaçıp giden beraberlik şansı olarak auta gitmiş, akıllarda ise yakın planda görüntüye gelen kop tribününde stresten tırnaklarını kemiren liverpool taraftarları kalmıştı...
bamforce'dan yıllar sonra gelen edit: ilic değil hakan ıskalamış o pozisyonda.
bamforce'dan yıllar sonra gelen edit: ilic değil hakan ıskalamış o pozisyonda.
