40
kimsenin özgür iradesine karışacak halimiz yok. o insanlara destek verip vermemek herkesin kendi bileceği iş.
neden destek verdiğimize gelirsek eğer;
öncelikle engelsiz aslanlarımızı ve onları yıllardır destekleyen insanları yakından tanıyoruz. yaptıkları fedakarlıkları uzun uzun anlatmayacağım. onlar da anlatılmasını istemezdi zaten. sadece yıllardır tribünde omuz omuza durduğumuz, masumiyetine sonuna kadar inandığımız insanları yalnız bırakmayacağız. çünkü bizler galatasaray'ı sadece kazanılan kupalarla, elde edilen galibiyetlerle tanımadık, sevmedik. şartlar ne olursa olsun, armayı yalnız bırakmamayı, galatasaraylılık duruşunun bunu gerektirdiğini, büyüklerimizden geçmişimizden öğrendik ve bu yüzden galatasaraylı olduk. vefa duygusunun alınan bir galibiyette ya da kazanılan şampiyonluklarda olmadığını biliyoruz.
keşke sizler de arada bir ahmet cömerte ya da ne bileyim burhan felek'e gelseydiniz, galatasaray'ın sadece futbol takımından ibaret olmadığını, armayı en onurlu şekilde taşıyanları destekleseydiniz. tribünde omuz omuza durduğunuz o insanları tanısaydınız galatasaray bugün olduğu yerden daha farklı bir yerde olurdu. en azından hala "hürriyet alma aldırma " gibi bir slogana ihtiyacımız olmazdı, zaten kimse almazdı o gazeteyi. o gazeteden sorumlu adam engelsiz aslanlara "kupa kazanacaklarına türkiyedeki sakatlara yardım etsinler" dediğinde haddini daha düzgün bildirirdik.
galatasaray bugün her zaman olduğundan biraz daha yalnız. ele güne karşı...
kim el, kim gün onu da görüyoruz işte.
neden destek verdiğimize gelirsek eğer;
öncelikle engelsiz aslanlarımızı ve onları yıllardır destekleyen insanları yakından tanıyoruz. yaptıkları fedakarlıkları uzun uzun anlatmayacağım. onlar da anlatılmasını istemezdi zaten. sadece yıllardır tribünde omuz omuza durduğumuz, masumiyetine sonuna kadar inandığımız insanları yalnız bırakmayacağız. çünkü bizler galatasaray'ı sadece kazanılan kupalarla, elde edilen galibiyetlerle tanımadık, sevmedik. şartlar ne olursa olsun, armayı yalnız bırakmamayı, galatasaraylılık duruşunun bunu gerektirdiğini, büyüklerimizden geçmişimizden öğrendik ve bu yüzden galatasaraylı olduk. vefa duygusunun alınan bir galibiyette ya da kazanılan şampiyonluklarda olmadığını biliyoruz.
keşke sizler de arada bir ahmet cömerte ya da ne bileyim burhan felek'e gelseydiniz, galatasaray'ın sadece futbol takımından ibaret olmadığını, armayı en onurlu şekilde taşıyanları destekleseydiniz. tribünde omuz omuza durduğunuz o insanları tanısaydınız galatasaray bugün olduğu yerden daha farklı bir yerde olurdu. en azından hala "hürriyet alma aldırma " gibi bir slogana ihtiyacımız olmazdı, zaten kimse almazdı o gazeteyi. o gazeteden sorumlu adam engelsiz aslanlara "kupa kazanacaklarına türkiyedeki sakatlara yardım etsinler" dediğinde haddini daha düzgün bildirirdik.
galatasaray bugün her zaman olduğundan biraz daha yalnız. ele güne karşı...
kim el, kim gün onu da görüyoruz işte.
