31
benim açimdan unutulmayan maçlarin arasinda ilk 5 e girer. dün gibi hatirliyorum. 18li ya$lardayim, kanim kayniyor, futbolla yatip, futbolla kalkiyorum, hayatimin merkezinde galatasaray var, sonra da bo$nak sevgilim vahide. o gün vahide illede görü$elim, saat 22.00 gibi bizim evin önüne gel, babam yatiyo, erken kalkçak, evin önünde görüsürüz dedi. ben de, olmaz cimbomun maçi var dedim ve kesip attim. hali ile vahide küplere bindi. benden önemli mi dedi. yahu dedim, $imdi kari$tirma oralarini. kim önemli kim önemsiz. cimbom 2 hafta da bir oynuyo, seninle her gün görüsürüm anasini satiyim. ben sana haber veririm yine. o yillarda cep telefonu yoktu. en azindan benim yoktu.
neyse, gelelim maç a. 1-0 oldu ve hemen ardindan daha golün sevincini ya$arken bir anda bizim kaleci ile burun buruna kaldi bilbao lu futbolcu ve düzgün bir vuru$la skor u 1-1 e getirdi.
dakika 89 falandi sanirim. gol olmayacak anasini avradini dedim, gittim o sinirle yattim. uyuyacagimdan degil, 90 dakikanin berabere bittigini görmek istemedim. zaten sinirden küplere binmi$im..
yorgani üstüme çektim ama peder son ses maç izliyo. uyuyabilmek imkansiz. bir yandan da pisipisine vahide ile papaz olduk diye dü$ünüyorum. sonra baktim birden heyecanlandi, hadi, hadi oglum, olsun bu falan diye kendi kendine konu$maya ba$ladi.
ve i$te o an. hagi nin öldürücü daberyi vurdugu an! birden ev yikilcak zannettim. goooooooooooooooooooooooooooool diye bir firladi peder, o heyecanla evin tavanina yumrugu gömmü$, ah$ap ev olunca, aha tamam dedim, yikti evi. *
goooooooooool diye yataktan firladim, son hatirladigim pederin abdürrahim albayrak style beni dövdügüydü.
sonrasi sevinç göz ya$lari ve uykusuz bir gece. ama kederden degil, sevinçten..
not. merak edenler için söylüyorum, vahide nin peder bir gün bizi yakaladi. mobiletle zor kaçtim. okuycaksin sen, o çocugu birakicaksin demi$. bu gün 2 tane çocugu var, allah mutlu etsin.
neyse, gelelim maç a. 1-0 oldu ve hemen ardindan daha golün sevincini ya$arken bir anda bizim kaleci ile burun buruna kaldi bilbao lu futbolcu ve düzgün bir vuru$la skor u 1-1 e getirdi.
dakika 89 falandi sanirim. gol olmayacak anasini avradini dedim, gittim o sinirle yattim. uyuyacagimdan degil, 90 dakikanin berabere bittigini görmek istemedim. zaten sinirden küplere binmi$im..
yorgani üstüme çektim ama peder son ses maç izliyo. uyuyabilmek imkansiz. bir yandan da pisipisine vahide ile papaz olduk diye dü$ünüyorum. sonra baktim birden heyecanlandi, hadi, hadi oglum, olsun bu falan diye kendi kendine konu$maya ba$ladi.
ve i$te o an. hagi nin öldürücü daberyi vurdugu an! birden ev yikilcak zannettim. goooooooooooooooooooooooooooool diye bir firladi peder, o heyecanla evin tavanina yumrugu gömmü$, ah$ap ev olunca, aha tamam dedim, yikti evi. *
goooooooooool diye yataktan firladim, son hatirladigim pederin abdürrahim albayrak style beni dövdügüydü.
sonrasi sevinç göz ya$lari ve uykusuz bir gece. ama kederden degil, sevinçten..
not. merak edenler için söylüyorum, vahide nin peder bir gün bizi yakaladi. mobiletle zor kaçtim. okuycaksin sen, o çocugu birakicaksin demi$. bu gün 2 tane çocugu var, allah mutlu etsin.
