834
hayatımın en güzel günlerinden birini yaşatmıştır maçtır bana. ulan düşünüyorum düşünüyorum daha güzel bir atmosfer olamazdı heralde. maç öncesi nevizade'de biralar içilmiş, havada hafif ısıran bi soğuk, yağmurlu. atkılarımıza daha bir keyifle sarılıyorduk resmen, ardından maçta unutulmaz bir galibiyet, özellikle elmander'in golünden sonra kulağım uğuldamıştı bir süre. her golden sonra histeri krizleri gibi seviniyorduk, var mı ötesi. 50 bin kişi ayinde gibiydi resmen. maç sonrası o an her şeyden tatlı gelen maç yorumlarıyla arkadaşlarla yenen ıslak hamburgerın tadı da güne müthiş bir son katmıştı benim adıma. ankara'ya dönerken her zamankinden farklı olarak daha bi hüzünlüydüm bu sefer. insanın aşkıyla aynı şehirlerde olmaması hakikaten zormuş cimbomum, ben işte o gün bunu tam anlamıyla anladım.
