279
sadece bu dönem değil, birçok transfer dönemimiz bana fena halde lise yillarimdan kalan bir alişkanliğimi hatirlatiyor.
lisedeyken hoca gelir: " pazartesi yaziliniz var. " derdi. bende derdim kendi kendime: " ohooo daha çok var haftasonu çalişirim. " * cuma akşami gelirdi. " ulan şimdi çalişsam herkesin önüne geçer iyi bir not alirim. " derdim ama yapamazdim tabi önümde daha 2 gün var ya... * neyse cumartesi gelir oyalanacak bir ton şey bulurdum. hiç olmadi gidip odami bile temizlediğim olmuştur. o bitince gider yemek pişirmeyi bile denerdim * derken bir bakmişsin akşam olmuş. birkaç konuyu çalişirdim * sonra da yatardim: " daha koskoca pazar var önümde hallederim. " kafa yapisini yastiğa koyarak. (u: transferler kampa yetişmez ve "daha vaktimiz çok" açiklamasi) neyse pazar sabahi gelir. öğleni bulunca * bu sefer: " (gbkz: acaba nerden başlasam çalişmaya?) " diyerek kendimi oyalardim. * oldumu akşamüstu? hafiften terlemeler, yumurtalar falan baş göstermeye başlardi. haydi yüklen derse! * gece 2'ye kadar konulari yetiştirip sabah harap ve bitap bir şekilde sinava girerdim.
*
bunun daha da kötüsü ne biliyor musun? o sinavdan * iyi bir netice aldin mi artik tüm hafta sonlari * böyle geçmeye başlar. " ne yoracam kendimi bak böyle de başarili oluyorum. " demeye başlardim kendi kendime ta ki yüzüme kocaman bir şaplak * inene kadar. bizim de kötü huyumuz bu işte. ne zaman şampiyon olsak transferler ağir işler ama çok başarisiz olduğumuz yillara bak; nasil hizlica oluşturulmaya çaliştiriliyor kadrolar...
bide bunu türklükle falan bağdaştiranlar var: " efendim biz türkler böyleyiz son dakikada yapariz işimizi. " diye. yok öyle bir şey. elalemin senden tek farki, olacaklari önceden hesaplamasi. böyle gelmiş ama kendini bir yerden sonra düzeltmeye çalişirsan, her sezon sonunu çok başarisiz bitirmiş gibi hareket edersen bak nasil değişiyor işler. böyle gelmiş olabilir ama böyle gidecek diye bir şey yok. her şey senin elinde.
ayrica tembeldik ama zekiydik yani. *
lisedeyken hoca gelir: " pazartesi yaziliniz var. " derdi. bende derdim kendi kendime: " ohooo daha çok var haftasonu çalişirim. " * cuma akşami gelirdi. " ulan şimdi çalişsam herkesin önüne geçer iyi bir not alirim. " derdim ama yapamazdim tabi önümde daha 2 gün var ya... * neyse cumartesi gelir oyalanacak bir ton şey bulurdum. hiç olmadi gidip odami bile temizlediğim olmuştur. o bitince gider yemek pişirmeyi bile denerdim * derken bir bakmişsin akşam olmuş. birkaç konuyu çalişirdim * sonra da yatardim: " daha koskoca pazar var önümde hallederim. " kafa yapisini yastiğa koyarak. (u: transferler kampa yetişmez ve "daha vaktimiz çok" açiklamasi) neyse pazar sabahi gelir. öğleni bulunca * bu sefer: " (gbkz: acaba nerden başlasam çalişmaya?) " diyerek kendimi oyalardim. * oldumu akşamüstu? hafiften terlemeler, yumurtalar falan baş göstermeye başlardi. haydi yüklen derse! * gece 2'ye kadar konulari yetiştirip sabah harap ve bitap bir şekilde sinava girerdim.
*
bunun daha da kötüsü ne biliyor musun? o sinavdan * iyi bir netice aldin mi artik tüm hafta sonlari * böyle geçmeye başlar. " ne yoracam kendimi bak böyle de başarili oluyorum. " demeye başlardim kendi kendime ta ki yüzüme kocaman bir şaplak * inene kadar. bizim de kötü huyumuz bu işte. ne zaman şampiyon olsak transferler ağir işler ama çok başarisiz olduğumuz yillara bak; nasil hizlica oluşturulmaya çaliştiriliyor kadrolar...
bide bunu türklükle falan bağdaştiranlar var: " efendim biz türkler böyleyiz son dakikada yapariz işimizi. " diye. yok öyle bir şey. elalemin senden tek farki, olacaklari önceden hesaplamasi. böyle gelmiş ama kendini bir yerden sonra düzeltmeye çalişirsan, her sezon sonunu çok başarisiz bitirmiş gibi hareket edersen bak nasil değişiyor işler. böyle gelmiş olabilir ama böyle gidecek diye bir şey yok. her şey senin elinde.
ayrica tembeldik ama zekiydik yani. *
