lisanslı olarak oynadığım 8 senelik basketbol hayatımda bir kere sakatlanmama yol açan şeydir.
3'e 3 tek pota aramızda antrenman sonrası maç yaparken arkadaş pota altında olduğumu görünce omuzdan çıkardığı sert bir pas atmıştı ben de elimi uzattım önden alıp hemen sayı yapayım diye. o an ben böyle bir ani acı hiç hissetmedim hayatımda. tık diye bir ses geldi aldım topu sayı da yaptım sonra bir baktım arkadaş bağıra bağıra 'laaaaan parmağın kanıyor' dedi. bir baktım tırnak ikiye ayrılmış şarıl şarıl kanıyor.
2-3 hafta o yüzden oynayamamıştım. hocadan da baya bir azar yemiştik antrenman sonrası kendimizi sakatladık diye.
* güzel zamanlardı.