anadolu takımı taraftarı

• 1

  ilginç adamlardır. art arda gelen stat açılışlarından sonra ayakları yerden kesilmiş bir taraftar grubu oluştu anadolu takımlarında. uzun vadede türk futbolu için iyi diyeceğim ama hal, vaziyet böyleyken hiçbir şeyin türk futbolu
  
  adına iyi olacağını düşünmüyorum. acayip kafalar yaşayanları çokça mevcut bunların.
  
  "şehrinin takımını destekle" mottosunun ardından yirmi yıldır malum kuşlardan birini destekleyip yirmi yıl sonra antalyaspor taraftarı olan bir arkadaşım var geçen gördüm meczup gibi bir yandan yok "kahpe bizans" yok "konstantin"
  
  diye dert yanıyor diğer yandan da eto'o'nun elle attığı gole alkış tutuyordu. bir hevesle gidiyorlar bakalım, koyunun olmadığı yerde keçiye abdurrahman çelebi derler, biz bir dönelim bunları paçavraya çevirelim bakalım yine gidecekler
  
  mi o statlara.
• 2

  şehrinin takımını destekle mottolarında hiçbir sorun görmediğim taraftarlardır. sporun ruhunu rekabet oluşturur. rekabet seni güçlendirir, ülke futbolunu güçlendirir. türkiye'deki rezil sistem bu rekabeti oluşturmuyor ve ülke futbolu da bir türlü beklenen seviyeye gelmiyor. isteniyor ki rekabet sadece fenerbahçe, galatasaray biraz da beşiktaş arasında olsun, sadece tek bir şehirde olsun. böyle rekabet olmaz.
  
  izmir'e gidiyosun herkes 3 büyükleri tutuyor, ankara'ya gidiyosun ha keza öyle. diyarbakır'a gidiyosun sonuç yine aynı. e kim destekleyecek bu takımları? bu takımlar nasıl şampiyonluğa oynayacaklar? her sene 3 büyüklerden biri şampiyon olacaksa niye bu takımlar var?
  
  bu sene neredeyse sözlükteki herkes ingiltere'de leicester ya da tottenham'dan birinin şampiyon olmasını istiyor. iyi hoş güzel de; leicester ligde 20. sırada da olsa, tarihinde ilk kez şampiyonluğa da oynasa stadı dolu. 3.ligdeki takımın durumu da böyle, 4. ligdeki takımın durumu da. newcastle'da, leeds'te ya da birmingham'da neredeyse hiç kimse manchester united, arsenal ya da liverpool taraftarı değil. londra'da herkes arsenalli, cheseali değil, west hamlı da var, crystal palacelı da ama bu durum türkiye'de olsa görürdüm ben west ham'ı, palace'ı.
  
  oradaki adamlar şunun farkında; "ben de yapabilirim!" bu yüzden ingiltere'den leicester, fransa'dan montpellier, almanya'dan wolfsburg, ispanya'da deportivo gibi takımlar şampiyon çıkabiliyor. son 25 yılda; ispanya'da 4, hollanda'da 5, almanya'da 5, ingiltere'de 5, italya'da 6, fransa'da 10 farklı şehirden şampiyon çıkmış. bu rakam türkiye'de bursaspor'u saymazsanız 1. malumunuz istanbul. bu yüzden adamların ligde 70 yıldır şampiyonluk göremeyen takımları uefa'da 10 yılda 4 kez şampiyon olabiliyor. şampiyonlar ligi'ne 8-10 yıl sonra katılan takımları finale çıkabiliyor. adamlarda 0 taraftarı bulunan, hiçbir hikayesi tarihi olmayan ibb, osmanlıspor gibi takımlar bulunmuyor. 3.ligde orta sıra takımı olup da başbakan sırf o semtin çocuğu diye lige yükselen bir takım da yok.
  
  biraz bunlara kafa yorsak iyi olur.
• 3

  (bkz: 17 aralık 2017 yeni malatyaspor galatasaray maçı)
  
  yine öne geçince götleri kalkmıştır ve yine göt olacaklardır.
  
  ilk yarı: 0-2
• 4

  büyük bir takıma arkaya arkaya 2 gol atınca üç üç üç diye tempo tutması eleştirilen taraftar. maç çevrilir ya da çevrilmez ayrı bir konu ama biraz da kendimize bakalım amk!