14 sene şampiyonluk görmemiş nesilin çocukları olarak en kötü günlerde dilimizden düşürmememiz gerektiğine inandığım cümledir.
ben galatasaray'ı kötü gittiği zamanlar daha çok severim. eleştiririm futbolcusunu, eleştiririm teknik direktörünü ama işler kötü giderse daha çok severim galatasaray'ı.
içim kan ağlasa da maç esnasında galatasaray forması giyen hiçbir sporcuyu ıslıklamam. bireysel olarak kalkar ulan boynun altında kalsın deve çobanı derim. ulan senin oynayacağın topun içine sıçayım derim. allah senin belanı versin derim. ama ıslıklamam. toplu bir tepkiye dahil olmam.
bir de acımasızca vurmayın be arkadaş şu adamlara. fenerli gibi beşiktaşlı gibi vuruyorsunuz. ayıptır. o kadar da değil. lan bu çocuklar büyük işler başardı. eleştiriyi hakedenleri var. ama fenerli gibi vuruyorsunuz. olmaz. bu çocuklar sana hayal edemeyeceğin bir maç sonucunda hayal edemeyeceğin önemde bir güzellik yaşattı. onun hatırına bari dozunu ayarla şu eleştiri uslubunun.
son olarak şu içine sıçtığımının hayatında benim yüzümü en çok galatasaray güldürdü be arkadaş. daha avrupa'da gidilecek çok yol ligde alınacak bir 2012-2013 sezonu şampiyonluğu var.
henüz kaybedilmiş birşey yokken gün isyan değil inanma günüdür.
unutmayalım.
(bkz:
aslolan galatasaray)