1
ispanya'nın batısında portekiz sınırına yakın bir sahil kasabası, adını taşıyan sarı-mavi renklere sahip futbol kulübü için; http://www.cadizcf.com
cadiz
-
-
2eski futbolcumuz andres fleurquin 2004-2010 yılları arasında bu kulübün formasını giymiştir.
-
3la liga'dan 1993'de küme düştükten sonra 13 sene bekleyen takım. 2005-06'da 1 sezonluk macera sonrası bir 15 sene daha beklemişler ve bu sezon yani 2020-21'de la liga'ya dönmüşler.
şu ana kadar ise 12 maçta 18 puan ile güzel gidiyorlar. ayrıca çok dikkat çekici sonuçlar aldılar.
real'i ve bilbao'yu deplasmanda yendiler, içeride ise villarreal'den puan alıp, barcelona'yı yendiler. takdir edilesi. -
4iç saha fobisine sahip takım.
deplasmanlarda ise terör estiriyorlar.
20-21 sezonu 6 deplasman maçında 4 galibiyet 1 beraberlik 1 mağlubiyet almışken icerdeki 5 maçta ise 3 mağlubiyet 2 beraberlik almışlardı.
şeytanın bacağını 5 aralık 2020 cadiz barcelona maçı ile kırdılar. -
5ispanya'nın güneybatısında, endülüs otonom bölgesinde yer alan bir liman kenti. karnavali ve zor anlasilan aksani ile meshurmus. kulup tarafinda ise, 2014 yilindan beri baskanlik yapan eski sevilla baskan yardimcisi manuel vizcaino basarida esas pay sahibi deniyor. ayrica kulubu 4 sezonda iki kez kume atlatarak la liga'ya tasiyan alvaro cervera da takimda efsane olmus durumda.
-
6hücum hattında florin andone ve alvaro negredo'yu barındıran la liga takımı. 2021-2022 sezonunda şu ana kadar 19 maçta topladıkları 14 puanla 19. sıradalar.
-
7cadiz cf, endülüs güneşinin altında tuzla terin birbirine karıştığı o sarı-mavi dünyanın takımı. bir dönem şehirde kaldığım için söylüyorum: cadiz futbolu sadece sahada oynanan bir oyun değil, sokaklarda nefes alan bir kültür. insanların tarzı, ritmi, rahatlığı ve o tutkulu tribün tarzı hayatın her yerine yayılmış durumda.
bu sezon la liga’da değiller, segunda’dalar; ama bu şehirde lig düşmek kimsenin ruhunu düşürmez. cadiz cf zaten hep inişli çıkışlı bir hikaye takımıydı. bir yukarı çıkarlar, bir aşağı inerler ama kimlikten hiç kopmazlar. taraftar maç kaybedince surat asmaz, “hayat devam ediyor” der gibi sahilde yürümeye devam eder. bu rahatlık bazen delirtir, bazen “bu takıma yakışan da bu” dedirtir.
el submarino amarillo’nun (sarı denizaltı) kültürü, tribünlerin o kendine has muzipliği ve şehir halkının futbola bakışı… hepsi takımın bugünkü durumunu bile romantikleştiren bir atmosfer yaratıyor. segunda’da mücadele ediyorlar ama ruh hala la liga’da gezer gibi. orada yaşadığım dönemde futbolla ilgili sohbetler de çok oluyordu; hatta bir gün berkan’ı (bkz: berkan kutlu) kulüpte çalışan teknik ekipten birine önermiştim. gayet sıcak karşıladılar, ilgiyle dinlediler.
benim için cadiz, futbolun sonuçtan çok hikaye olduğu yerlerden biri. şehirle takım arasındaki o sakinlik duygusu, hala en çok aklımda kalan şey.
